تبیین اهمیت حفظ دریاچه ارومیه بعنوان میراث طبیعی شمالغرب کشور درمطالعات باستانشناسی این حوضه

دریاچه ارومیه بعنوان بزرگترین دریاچه طبیعی داخلی ایران و با قدمتی بیش ازهفتصدمیلیون سال به دلیل تهدیدات جدی که ازسوی مخاطرات طبیعی و انسانی و زیست محیطی برآن تحمیل شده است روزبروز به مرگ دردناک خودنزدیکترمیشود از این روی درسالهای اخیر بررسی های علمی و پژوهشی مختلف پیرامون این دریاچه ازسوی کارشناسان علوم مرتبط ازابعاد گوناگون رشد فزاینده ای داشته که هدف مشترک همه ی این پژوهشها نجات این اکوسیستم طبیعی شمالغرب ایران است دراین میان یکی ازابعاد بسیار مهم که دربررسی های علمی به شدت مغفول مانده دیدگاه باستانشناسانه به موضوع ذکر شده است حوضه ی دریاچه ارومیه برای باستان شناسی پیش ازتاریخی ایران حکم گنجینه ای بسیار ارزشمند و حیاتی را دارد بطوریکه این حوضه یکی ازاصلی ترین و غنی ترین منابع دسته بندی های فرهنگی و گاهشماری هایتاریخی می باشد نگارنده این پژوهش ضمن ارایه توضیحات مختصر پیرامون محوطه های باستانی این حوضه و دسته بندی ادواری فرهنگی آنها به تبیین اهمیت حفظ و نگهداری دریاچه ارومیه جهت استمرار مطالعات باستانشناسی و تاثیر آن درتوسعه گردشگری شمال غرب کشور باتوجه به پتانسیلهای اکوتوریسمی این منطقه و ارایه پیشنهاداتی ازدیدگاه باستانشناسانه پیرامون این امر درقالب یک مقاله توصیفی با تکیه برمنابع کتابخانه ای پرداخته است.

Keywords:

دریاچه ارومیه , مطالعات باستانشناسی , حفظ و نگهداری , جلوگیری ازنابودی , گردشگری