بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر تجربه هیجانی نسبت به همسر، بخشش و قدردانی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر، بررسی آثربخشی طرحواره درمانی بر تجربه هیجانی نسبت به همسر بخشش و قدردانی زوجینمراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان بود. روش پژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواهبود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین گروه سنی ۲۵ تا ۴۵ سال شهر اصفهان که به روش نمونه گیری دردسترس تعداد ۲۰ زوج(۱۰ زوج در گروه آزمایش و ۱۰ زوج در گروه گواه) انتخاب شدند و برای گروه آزمایش طرحواره درمانی طی ۸ جلسه ارائه شد.ابزارهای گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه ۶ سوالی تجربه هیجانی نسبت به همسر براشاو (۲۰۰۹) پرسشنامه ۱۵ سوالیبخشش ری و همکاران (۲۰۰۱) و پرسشنامه ۶ سوالی قدردانی مک کولوف و همکاران (۲۰۰۱) بود. جفت تحزیه و تحلیل داده ها ازروش اماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. نتایج نشان داده در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیریدر متغیرهای تجربه هیجانی نسبت به همسر، بخشش و قدردانی تفاوت معناداری وجود داشت و طرح واره درمانی بر افزایش تجربه هیجانی نسبت به همسر، بخشش و قدردانی زوجین تاثیر معنادار و پایداری داشت.

Keywords:

طرحواره درمانی , تجربه هیجانی نسبت به همسر , بخشش , قدردانی