بررسی ابعاد مختلف کاربست رویکرد توسعه مبتنی بر حمل و نقل (TOD) در کلانشهرها و شهرهای جدید

مفهوم (transit-oriented development) TODیا « توسعه مبتنی بر حمل و نقل» در دهه 1980، در قالب نهضت نوشهرسازی و در پاسخ به معضلات ناشی از توسعه افسارگسیخته شهرها مطرح گردید. لیکن بسیاری از شهرسازان و توسعه دهندگان شهری این مفهوم را به نفع چیزی که توسعه سنتی حومه ای نامیده میشود مسکوت گذاشتند. امروزه با توجه به اینکه توسعه حومه ها به ویژه در کلان شهرهای دنیا تمام زمین های باز اطراف شهر را به زیر ساخت برده و باعث افزایش وابستگی به اتومبیل، سفرهای طولانی مدت منزل به محل کار و به طور کلی هزینه های گزاف انسانی، محیطی و اقتصادی شده است، TOD به عنوان یکی از گزینه های رشد هوشمند بار دیگر مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق با بررسی مسائل حاصل از توسعه بی رویه شهری در دوران مدرنیسم، به ضرورت پرداختن به رویکرد TOD و اثرات استفاده از آن پرداخته میشود. هدف از این تحقیق شناخت « توسعه مبتنی بر حمل و نقل » به عنوان یکی از رویکردهای اجرایی و ابزارهای کارآمد سازی اندیشه های نوین شهرسازی و بررسی تأثیرات آن در ساخت فضاهای جدید شهری است. بهره گیری از تجارب کاربست این رویکرد در شرایط مشابه کلانشهرها و شهرهای جدید کشورمان نیز می تواند پاسخی درخور برای بسیاری از مشکلات حمل و نقل و توسعه شهری موجود باشد.

Keywords:

توسعه مبتنی بر حمل و نقل (TOD) , شهرسازی , توسعه پایدار , مدرنیسم , پسا مدرنیسم