تأثیر شرایط آب و هوایی بر میزان آلودگی ذرات معلق در شهر تهران

آلودگی هوای ناشی از ترافیک، با تشدید شرایط اقلیمی نامناسب، از معضلات کلان شهر های ایران محسوب می شود. اطلاع از نقش پارامترهای هواشناسی مانند باد، دما و رطوبت در میزان غلظت آلاینده های هوا می تواند در مدیریت شخصی شهروندان برای پایین آوردن میزان تماس خود مهم باشد. از جمله پارامترهای موثر در انتشار آلاینده های هوا، بار ترافیکی خیابان های شهر است که متاسفانه در این شهر 12 میلیونی، روز به روز در حال افزایش است. در مطالعه حاضر میزان غلظت ذرات معلق PM1 و PM2.5 و PM10 که از نظر بیماری زایی در انسان مهمترین شاخص های ذرات معلق به شمار می روند به همراه پارامترهای هواشناسی شامل باد، دما و رطوبت نسبی در 9 منطقه واقع در شمال، جتوب، غرب ، شرق و مرکز شهر تهران اندازه گیری شدند. همچنین در این بررسی اندازه گیری ها بطور هم زمان در مجاور خیابان ها، فضای اطراف و داخل ساختمان های اداری نیز انجام شد و میزان بار ترافیکی خیابان ها بر اساس تعداد خودروهای عبوری از هر دو طرف نیز شمارش و در 3 رده ترافیک پایین (کمتر از 500 خودرو در ساعت)، متوسط (1000-500 خودرو در ساعت) و ترافیک بالا (بیش از 1000 خودرو در ساعت) طبقه بندی شدند. اندازه گیری ذرات معلق نیز با استفاده از دستگاه سنجش ذرات مدل DUST TRAK ساخت کشور آلمان انجام شد. نتایج حاصل از آنالیز همبستگی بین ذرات معلق PM1 و PM2.5 و PM10 منتشره از خیابان ها و تقاطع های همجوار، هوای بیرون و داخل برخی ساختمان های مورد مطالعه نشان داد، همبستگی معنی داری میان دمای هوا ی بیرون، شدت باد و رطوبت نسبی با غلظت ذرات معلق وجود دارد. همچنین میزان بار ترافیکی خیابان همبستگی قوی و مستقیم با غلظت ذرات معلق در هر سه محیط حاشیه خیابان، محیط داخل و بیرون ساختمان های مورد مطالعه نشان داد حتی در این مطالعه ارتفاع فضای داخل ساختمان در میزان آلودگی و همبستگی مذکور، موثر نشان داد.

Keywords:

دما , رطوبت نسبی , شدت باد , بار ترافیکی , ذرات معلق