در سال های اخیر مطالعات گسترده ای روی استفاده از مواد مصرفی جوشکاری بویژه در جوشکاری فولادها انجام شده است . پرکاربردترین مواد مصرفی ، الکترود روکش کاری می باشد. انتخاب الکترود به جنس فلز پایه ، ترکیب شیمیایی و خواص مورد نیاز بستگی دارد. الکترود، نقش های مهم مانند آلیاژ سازی ، اکسیژن زدایی و حفاظت از حوضچه مذاب را در جوشکاری ایفا می کند. بنابراین تغییر درصد و نوع عناصر آلیاژی موجود در الکترود می تواند روی بهبود خواص سایشی ، خوردگی و در نتیجه خواص نهایی جوش، تاثیر گذار باشد. در این تحقیق ، بررسی جوشمان سطحی فولاد دو لایه جوشکاری شده به روش
SMAW توسط الکترود های E۳۰۷، E۳۰۸، E۳۰۹ و E۳۱۰ پس از عملیات حرارتی پسگرم در دماهای ۴۰۰° و ۵۰۰° به مدت ۱۰ دقیقه انجام گردید. متغیرهای جوشکاری در مورد پوشش ها ثابت بوده است . بررسی های ریز ساختاری و تعیین نوع فازهای تشکیل شده، پس ازایجاد لایه جوشکاری برروی نمونه ها انجام شد. همچنین برای بررسی
رفتار سایشی ، تست از نوع پین روی دیسک برروی نمونه ها نیز صورت گرفت . نتایج حاصل نشان می دهد که الکترود E۳۰۸ دارای کمترین اندازه دانه ، بیشترین کسرحجمی فریت ، بیشترین نسبت کروم به نیکل و بیشترین مقاومت به سایش می باشد. وجود عناصر کروم و نیکل و منگنز در ساختار لایه جوش ایجاد شده می تواند میزان سایش را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. همچنین عملیات حرارتی پسگرم و افزایش دما سبب افزایش اندازه دانه و همگنی
ریزساختار شد.