امروزه بهره برداری بهینه از امکانات و پتانسیلهای هر کشوری در چارچوب اهداف توسعه پایدار به یکی از مهمتریندغدغه های کشورها تبدیل شده است. صنعت گردشگری دارای اشکال مختلفی است که از میان آنها گردشگریکشاورزی به عنوان فعالیتی مکمل
کشاورزی میتواند یکی از از روشهای کاهش ریسک کشاورزان و جوامع محلیباشد اما با این وجود نباید از اثرات منفی توسعه گردشگری
کشاورزی غافل شد. هدف این مطالعه بررسی شاخص هایپایداری گردشگری
کشاورزی در بعد اقتصادی و
اولویت بندی این شاخص ها است که برای دستیابی به این هدف، بااستفاده از روش دلفی مهمترین معیارها و شاخص های اقتصادی
گردشگری پایدار کشاورزی شناسایی و بومی سازیشدند. سپس با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی این شاخص ها در
شهرستان بم در سال ۱۴۰۲ مورد اولویت بندیقرار گرفتند. نتایج مطالعه نشان میدهد شاخص های زیر ساخت و حمل و نقل، اثرات اقتصادی گردشگری کشاورزیو وضعیت
کشاورزی منطقه دارای اولویت های بالاتری نسبت به سایر شاخص های اقتصادی گردشگری پایدارکشاورزی هستند. بنابراین از آنجایی که شاخص های اقتصادی در کانون توجه زیادی قرار دارند، برای رسیدن بهتوسعه ای پایدار در گردشگری کشاورزی، اتخاذ سیاست های مناسب و مدیریت کارای منابع اجتناب ناپذیر می باشد.