حلیت و حرمت آبزیان از دیدگاه مذاهب فقهی با رویکردی بهتحلیل فقهی آیه ۹۶ سوره مائده

فقه مذاهب در حلیت آبزیان، دیدگاه های گوناگونی دارد؛ از انحصار حلیت آبزیان در ماهی فلس داری که زنده صید شود تا حلال دانستن همه گونه های آبزیان به هر شکل و کیفیتی که یافت شوند. برخی از مذاهب فقهی، در حکم به حلیت گونه های مختلف آبزیان و حلیت میته آنها، به آیه ۹۶ سوره «مائده» یعنی «احل لکم صید البحر وطعامه» تمسک کرده اند. در پژوهش پیش رو به شیوه توصیفی - تحلیلی و بهره گرفتن از منابع کتابخانه ای، با بررسی شان نزول و دلالت آیه، این نتیجه به دست آمد که با توجه به در مقام بیان نبودن آیه، تمسک به آن برای حلیت گونه های مختلف آبزیان درست نیست. همچنین با توجه به سیاق آیه و ظهور آن در تحریم صیادی حیوانات دریایی و حلیت غذاهای از پیش آماده شده برای حجاج در محدوده مسجدالحرام، تمسک به فقره «صید البحر» در حلیت همه گونه های آبزیان و فقره «وطعامه» در تطبیق آن بر میته ماهی ها نیز درست نمی باشد؛ از این رو برای اثبات حلیت گونه های مختلف آبزیان و حلیت زنده و مرده آنها به عنوان یک حکم کلی، نمی توان به این آیه تمسک کرد.

حلیت و حرمت آبزیان از دیدگاه مذاهب فقهی با رویکردی بهتحلیل فقهی آیه ۹۶ سوره مائده Keywords:

آبزیان , اطعمه , غذاهای دریایی , غذای حلال , آیات الاحکام , فقه مذاهب