رابطه ذهن آگاهی با نگرش ناکارآمد در دانشجویان دانشگاه آزاد کرمان

هدف از این پژوهش رابطه ذهن آگاهی با عدم تحمل ابهام و نگرش ناکارآمد با توجه به نقش میانجی خوشبینی آموخته شده می باشد. پژوهش حاضر از نظر روش، از نوع توصیفی تحلیلی و از نظر روش گردآوری اطلاعات میدانی و پیمایشی است . روش نمونه گیری در دسترس می باشد. برای جمع آور ی دادهها از سه پرسشنامه استفاده شده است . پس از جمع آوری دادهها، با استفاده از تکنیک های آمار توصیفی به توصیف دادهها پرداخته شد. در این راستا از محاسبه ی شاخص ها ی مرکزی و پراکندگی از قبیل : میانگین ، میانه ، مد، انحراف معیار، حداقل و حداکثر با نرم افزار spss استفاده شد. همچنین برای نمایش دادهها جمعیت شناختی ، با استفاده از جدول فراوانی و نمودارهای میله ای استفاده شد. در سطح آمار استنباط ی و جهت آزمون جواب سوالات و فرضیه های تحقیق از روش حداقل مربعات جزئی استفاده می شود و در صورت نرمال بودن از نرم افزارAmos و در صورت نرمال نبودن از نرم افزار Smart PLS استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه اول تاثیر ذهن آگاه ی بر عدم تحمل ابهام نشان داد که سازه ها با مقدار ضریب مسیر ۲۷۲/۰ ذهن آگاهی بر عدم تحمل ابهام تاثیر می گذارد. ذهن آگاهی بر نگرش ناکارآمد تاث یر دارد. و دانشجویان برای مقابله با رفتارهای ناکارامدی و ناامیدی می توانند از متدهای ذهن اگاهی و رفتارهای شناختی از خود نشان دهند. ناکارآمدی باعث می شود حس ناامید و نگرانی نسبت به توانایی خود دارد، به طوری که حس بی علاقگی و بی امید در فرد ایجاد می شود.

Keywords:

ذهن آگاهی , عدم تحمل ابهام , نگرش ناکارآمد , خوشبینی