مقاله حاضر به بررسی تاثیر
کشاورزی عمودی شهری بر
امنیت غذایی در ایران می پردازد. با توجه به پویایی های جمعیتی ،وابستگی متقابل کشورها و چالش های ژئوپلیتیکی ،
امنیت غذایی به عنوان یک مسئله کلیدی مطرح می شود. در این راستا، تحلیل های مربوط به نوسانات شاخص
امنیت غذایی ایران در ده سال اخیر نشاندهنده پیشرفت ها و چالش های موجود در این حوزه است .
کشاورزی عمودی به عنوان یک روش نوین و پایدار، ظرفیت بالایی برای تولید غذا در محیط های محدود شهری دارد و می تواند به بهبود
امنیت غذایی کمک کند. این روش با استفاده از فناوری های پیشرفته ، مصرف آب را کاهش می دهد، کنترل دقیقی بر روی شرایط رشد ایجاد می کند و منجر به تولید محصولات باکیفیت و کاهش ضایعات غذایی می شود.علاوه بر این ،
کشاورزی عمودی به دلیل کاهش نیاز به زمین های کشاورزی ، کمک به حفظ منابع طبیعی و کاهش تاثیرات زیست محیطی ، به ویژه در کشورهایی با چالش های آب و هوایی نظیر ایران، راهکاری موثر به شمار می آید. با توجه به تجارب جهانی موفق ، این مقاله مزایا و چالش های اجرای
کشاورزی عمودی را تحلیل کرده و بر اهمیت آن در تامین
امنیت غذایی ، کاهش وابستگی به روشهای سنتی و بهبود کیفیت محصولات تاکید می کند. همچنین به بررسی چشم اندازهای آینده و راهکارهای عملی برای توسعه این روش در ایران پرداخته می شود. در نهایت ،
کشاورزی عمودی به عنوان یک راه حل ضروری برای چالش های
امنیت غذایی و محیط زیستی در ایران معرفی می شود.