ارزیابی تحمل به شوری برخی گونه های قارچ محرک رشد گیاه و معرفی بهترین فرمولاسیون قارچ های متحمل به شوری abstract
سابقه و هدف: قارچ های افزایش دهنده رشد گیاهان اغلب برای گیاهان مفید هستند و به روش های مختلف باعث سازگاری گیاهان میزبان به عوامل تنش زای زنده و غیر زنده از جمله
تنش شوری می شوند. در این راستا شناسایی و کاربرد قارچ های محرک رشد و متحمل به
تنش شوری یکی از روش های مقابله و سازگاری با شرایط
تنش شوری می باشد. از طرف دیگر حامل های مختلف توانایی متفاوتی در نگهداری جمعیت این قارچ ها در حد استاندارد و حفظ کارایی آن ها در خود دارند. همچنین شرایط نگهداری بخصوص دما می تواند تاثیر زیادی در جمعیت و پایداری آن ها داشته باشد. لذا تحقیق حاضر با هدف تهیه
فرمولاسیون های مناسب قارچ های متحمل به شوری به منظور حفظ و پایداری جمعیت آنها در بلندمدت صورت گرفت. مواد و روش ها: با هدف ارزیابی گونه های قارچ متحمل به شوری، در پژوهش حاضر، گونه های قارچ Chaetomium globosum،Chaetomium interruptum ، Clonostachys rosea، Coniothyrium sp.، Epicoccum nigrum، Serendipita indica، Trichoderma asperellum، Trichoderma atroviride، Trichoderma harzianum، Trichoderma longibrachiatum و Trichoderma reesei با خصوصیات محرک رشدی از کلکسیون بخش بیولوژی و بیوتکنولوژی موسسه تحقیقات خاک و آب تهیه و پتانسیل رشد آن ها در سطوح مختلف شوری شامل: ۰۴۵/۰، ۳۱/۰، ۶۳/۰، ۰۴/۱، ۳۶/۱، ۱۴/۲، ۰۴/۳، ۹۵/۳ و ۷۱/۴ درصد کلرید سدیم طی یک طرح کاملا تصادفی با سه تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین به منظور بررسی پایداری جمعیت قارچ های منتخب،
فرمولاسیون های مختلف تهیه و طی یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار که فاکتور اول شامل دو گونه قارچ متحمل و فاکتور دوم شامل حامل ها (ضایعات فلفل، ورمیکولیت، خاک سنگ، پوکه، پرلیت، خاک اره و کمپوست)، ارزیابی گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که گونه های T. harzianum، T. atroviride، T. longibrachiatum وT. reesei کمتر تحت تاثیر شوری ۰۴۵/۰ تا ۷۱/۴ درصد کلرید سدیم قرار گرفته و در سطوح مختلف شوری کل سطح پتری دیش هشت سانتی متری را پر کردند. به غیر از جنس تریکودرما، گونه E. nigrum نیز به خوبی در سطوح مختلف شوری رشد کرد هر چند که با افزایش شوری، کاهش رشد نشان داد. گونه T. harzianum، تنها گونه ای بود که در طول هفت روز توانست در محیط کشت حاوی ۱۴/۲ درصد کلرید سدیم کل سطح پتری دیش هشت سانتی متری را بپوشاند. نتایج
فرمولاسیون نشان داد که اثر حامل در هر دو گونه قارچ T. harzianum و E. nigrum معنی دار بود و بهترین حامل در نگهداری جمعیت گونه T. harzianum، پس از گذشت شش ماه، در دمای سردخانه حامل های ورمیکولیت (CFU/g ۱۰۹ × ۴)، کمپوست (CFU/g ۱۰۹ × ۶۶/۳) و خاک اره (CFU/g ۱۰۹×۳) و در گونه E. nigrum ، حامل کمپوست (CFU/g ۱۰۸ × ۱) و ورمیکولیت (CFU/g ۱۰۷ × ۸) بود. نتیجه گیری: به طورکلی نتایج نشان داد که دو گونه T. harzianum و E. nigrum قادر به رشد در محیط کشت های حاوی ۷۱/۴ درصد کلرید سدیم بودند و بهترین حامل ها برای
فرمولاسیون این دو قارچ کمپوست و ورمیکولیت بود.
