اثرمصرف مواد سوپرجاذب بر رشد و عملکرد ارقام گندم نان در شرایط تنش خشکی

به منظور کاهش اثرات تنش خشکی با تیمارهای مختلف سوپر جاذب در ارقام گندم دو آزمایش مجزا در شهرستان های ارومیه و خوی استان آذربایجان غربی اجرا شد. آزمایش ها به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار طی سال زراعی ۱۳۹۹-۱۳۹۸ انجام گرفت. فاکتور اصلی سه رژیم رطوبتی شامل ۷۰، ۱۴۰ و ۲۱۰ میلی متر تبخیر از تشتک کلاس A بود. ترکیب سطوح تیمارهای مختلف سوپر جاذب در ارقام گندم سطوح فاکتور فرعی را تشکیل دادند. به طوری که کود دامی گاوی به میزان ۴۰ تن در هکتار (به عنوان سوپر جاذب طبیعی)، سوپر جاذب شیمیایی Tarawat A-۲۰۰ به میزان ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار و عدم کاربرد سوپر جاذب (شاهد) به همراه دو رقم گندم نان تجاری میهن و حیدری بودند. نتایج تجزیه مرکب داده ها نشان داد که صفات ارتفاع بوته، عملکرد دانه، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، غلظت نیتروژن، فسفر و پتاس در اندام هوایی اختلاف آماری معنی داری را بین سطوح مختلف تیمارها و اثرات متقابل آنها حداقل در سطح احتمال پنج درصد داشتند. بیشترین عملکرد دانه در هر دو شهرستان ارومیه و خوی مربوط به رقم میهن در آبیاری ۷۰ میلی متر مربوط به تیمار سوپر جاذب شیمیایی به ترتیب به میزان ۷۹۳۰ و ۷۷۶۰ کیلوگرم در هکتار بود. در مقابل در تیمار آبیاری ۱۴۰ میلی متر و عدم مصرف سوپر جاذب در هر دو رقم میهن و حیدری، کمترین عملکرد دانه را به ترتیب ۱۴۹۰ و ۲۱۱۰ کیلوگرم در هکتار در شهرستان های ارومیه و خوی داشتند. غلظت نیتروژن و پتاسیم دراندام هوایی در تیمار سوپر جاذب شیمیایی بیشتر از کود دامی و شاهد بود درصورتی که غلظت فسفر در اندام هوایی در تیمار کودی دامی بیشتر از سوپر جاذب شیمیایی و شاهد بود. بر اساس نتایج آزمایش با مصرف خاکی پلی مر سوپر جاذب شیمیایی در درجه اول و کود دامی به عنوان سوپر جاذب طبیعی در درجه دوم، راهکار مناسبی جهت کاهش اثرات تنش رطوبتی در مناطق خشک و نیمه خشک استان و اقلیم های مشابه شناخته شدند.

اثرمصرف مواد سوپرجاذب بر رشد و عملکرد ارقام گندم نان در شرایط تنش خشکی Keywords:

Animal Manure , Grain Yield , Irrigation , Potassium. , آبیاری , پتاسیم , عملکرد دانه , کود دامی