بررسی رابطه چرخه تبدیل وجه نقد و سودآوری شرکتها در جامعه شرکتهای تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رابطه چرخه تبدیل وجه نقد و سودآوری شرکتها در نمونه ای از شرکتهای ایرانی با اندازه های کوچک و بزرگ می باشد . پرخه تبدیل وجه نقد یک تکینیک جهت ارزیابی سرمایه در گردش است که میانگین وضعیت نقدینگی یک شرکت را نمایش می دهد . بنابراین داده های جمع اوری شده در این پژوهش از صورت های مالی شرکت های تولیدی لیست شده در بورس اوراق بهادار تهران برای دوره زمانی 5 ساله – از 1386 الی 1390 گرفته شده است. متغیر وابسته ، بازده حقوق صاحبان سهام و بازده داراییها است که به عنوان معیارهای اندازه گیری برای قابلیت سود دهی در نطر گرفته می شود . اندازه شرکت و نسبت بدهی به عنوان متغیرهای کنترلی در نطر گرفته شده اند . چرخه تبدیل وجه نقد نیز به عنوان متغیر مستقل یا توضیحی در نظر گرفته شده است . نتایج رگرسیون نشان می دهد چرخه تبدیل وجه نقد رابطه معکوس و معنی داری با بازده داراییها و بازده حقوق صاحبان سهام را به وجود آورده است و همچنین کاهش در چرخه تبدیل وجه نقد افزایش در سود آوری اندازه گیری شده توسط بازده داراییها و بازده حقوق صاحبان سهام را ایجاد می کند . از اینرو دوره وصول حسابهای دریافتنی و فروش موجودی کالا باید همواره کاهش یابد تا با افزایش دوره پرداخت منجر به افزایش سود آوری شرکتها گردد.

Keywords:

چرخه تبدیل وجه نقد , بازده داراییها , بازده حقوق صاحبان سهام , سودآوری , اندازه و بدهی