بررسی مزیت های نسبی استان زنجان دربخش کشاورزی زراعت وباغداری

مزیت نسبی یکی ازمعیارهای مهم اقتصادی جهت برنامه ریزی تولیدوصادرات وواردات وبه معنای توانایی یک کشوریامنطقه درتولید یک کالاباهزینه کمتر است بااستفاده ازشاخصهای مختلف مزیت نسبی محصولات سوداور وباقدرت رقابت پذیری بالا شناسایی میشود و نهایتا تخصیص کارامدتر منابع صورت میگیرد بنابراین هدف اصلی این مطالعه شناخت توانمندی ها ومزیت های تولیدی و صادراتی محصولات زراعی و باغی استان زنجان جهت برنامه ریزی متناسب با امکانات بالقوه و بالفعل این استان است بطوریکه استان بتواند درتقسیم کارملی کشور نقش خودرا گسترش دهد و درامرصادرات غیرنفتی و کشاورزی نیز جایگاه شایسته تر بدست اورد دراین مطالعه مبنای محاسبه مزیت نسبی رقابت پذیری محصولات ضریب مکانی می باشد دراین روش بااستفاده ازشاخصهای معرفی شده ابتدا با استفاده ازنتایج حسابهای تولید استان به تفکیک 72بخش جایگاه فعالیت های بخش کشاورزی و وضعیت نسبی و رقابتی این محصولات موردارزیابی قرارگرفت نتایج نشان میدهد بخش زراعت و باغداری درطول دوره مورد بررسی تقویت شده مزیت نسبی محصولات دامداری مرغداری پرورش کرم ابریشم و زنبورعسل وشکار تضعیف شده مزیت نسبی محصولات جنگلداری تقویت شده و درخصوص ماهیگری نیز باید گفت که هرچندهنوز استان زنجان درکنار فعالیت های دیگرهنوز ازمزیت نسبی برخوردارنیست ولی درطی دوره موردبررسی مزیت استان دراین شکل قابل ملاحظه ای درحال تقویت بوده بطوریکه میزان ضریب مکانی این محصول ازرقم 0.09 درسال 1378 باروندفزاینده مستمر به 0.63 در1388 رسیده است

Keywords:

مزیت نسبی , ارزش افزوده , زراعت و باغداری