مدیریت خود محور مدارس،چارچوب نظری نوین در فرآیند جهانی شدن آموزش

هزاره ی سوم عصر تلفیق تئوری و عمل است.عصر چالش مستمر برای آموزش پویاست،لذا اهمیت آموزش به عنوان فرآیندی مستمر در سطح جهانی باید توجه نمود و اهمیت بوجود آوردن فضا و انگیزش خلاق گروهی جهت جهانی کردن آموزش به عنوان چالشی مهم برای متوازن کردن تئوری های خلاق و نیز تئوری و عمل احساس می شود و مدیران سیستم آموزش . پرورش برای جهانی شدن مدیریت آموزش و جهانی شدن عمل کردن باید با دید سیستمی و نگرش همه جانبه به آموزش توجه نمایند و برای بوجور آوردن تفکر خلاق در مدیران آموزشی بستری سازی نمود و مدیریت مدرسه محور حاصل تفکر سیستماتیک برای بوجود آوردن محیط مشارکتی و فضای انتشار خلاق اندیشه ها در چارچوب منطقی است و به عنوان چارچوب و رهیافتی پویا برای تسریع و تعمیق یادگیری خلاقانه و مستمر افراد با مشارکت همدیگر فضای خشک و بی روح آموزش را که بصورت غیر سیستماتیک و خطی باعث استعداد کشی و انجماد خلاقیت افراد می شود در هم شکسته و با تفویض اختیار در امر آموزش و تصمیم گیری مشارکتی در مورد خلاقانه یادگرفتن،ساختارشکنی فضای متمرکز آموزش را موجب شده زمینه را برای شکل گیری مدیریت استراتژیک دانش باعث شد و فضای مهیا شده از این ساختار نا متمرکز آموزشی مدیریت مدرسه محور و مدیریت حاصل از این دانش باعث مرز شکنی آموزش شده و زمینه ایجاد آموزش فرامرزی و جهانی مدیریت آموزش را بوجود می آورد بطور کلی مدیریت مدرسه محور درمان انجماد تفکر خلاق و دانش بسته و متمرکز درون مرزی و دیکته شده است در این مقاله سعی شده است که به گذر مسیر جهانی شدن آموزش از مدارس تاکید شود و با مهندسی مجدد این مسیر موانع و راههای این مهم جهت نوآوری حرفه ای مدیران آموزشی شناسایی شود که بصورت تحقیق توصیفی تحلیلی ارائخ شدخ است و نکات کلیدی را که بصورت گامهای متوالی و زنجیر وار از شروع روند جهانی کردن تا اشاعه و پذیرش این موضوع توسط سازمانها برداشته می شود را بررسی می نماید.

Keywords:

مدیریت خود محور مدارس , پارادایم , جهانی شدن آموزش , مدیران آموزشی