ارزیابی اثرات زیست محیطی ایجاد تفرجگاه در بندر رحمانلو

دریاچه ارومیه و مناطق اطراف آن یک منطقه حفاظت شده و ذخیره گاه بین المللی است، بطوریکه یونسکو در برنامه جهانی انسان و بیوسفر نه نقطه را برای حفاظت در دنیا انتخاب نموده است که یکی از آنها پارک ملی دریاچه ارومیه می باشد. ایجاد تفرجگاه در بندر رحمانلو در حاشیه دریاچه ارومیه یک طرح توریستی و گردشگری است که شامل مراکز متعدد تفریحی، اقامتی و خدماتی خواهد بود. هم اکنون بندر رحمانلو از نظر گردشگری به صورت غیر اصولی و مغایر با قوانین محیط زیست اداره می‌شود که ادامه روند کنونی باعث ایجاد صدمات زیست محیطی فراوانی خواهد شد. مواد و روشها: در این مطالعه دو گزینه عدم اجرای پروژه (گزینه نه) و گزینه احداث تفرجگاه در بندر رحمانلو بر اساس ماتریس لئوپولد مورد ارزیابی قرار گرفت. در روش ماتریس لئوپولد تمام عوامل مرتبط با پروژه از یک سو و پارامترهای مرتبط با محیط زیست از سوی دیگر امتیازدهی شدند. تاثیرات فعالیتهای پرو‍ژه در دو مرحله ساخت و بهره برداری بر اجزای محیط زیست بر اساس دامنه و شدت اثرات مورد ارزیابی قرار گرفت. برای نشان دادن دامنه اثر از اعداد 1، 3 و 5 بر اساس نوع فرایند و محدوده اثر استفاده شد. امتیاز دهی شدت اثر از 1± تا 5± بود که عدد 1 بیانگر اثر خیلی کم و عدد 5 بیانگر اثر خیلی شدید است. اثرات با شدت کم، متوسط و شدید در این ماتریس به ترتیب دارای وزنهای 2، 3 و 4 بودند. نتایج و بحث: بررسی مطالعات و ماتریس‌های بدست آمده نشان می‌دهد که طرح احداث تفرجگاه در بندر رحمانلو دارای تاثیرات مثبت و مطلوب خواهد بود، بطوریکه گزینه اجرای پروژه دارای 140 امتیاز مثبت است در حالیکه گزینه عدم اجرای پروژه دارای 411 امتیاز منفی می‌باشد. نتیجه گیری: از آنجاییکه در اجرای این پروژه اثرات منفی بارزی مشاهده نمی‌شود و از طرف دیگر اجرای این پروژه مشکلات زیست محیطی ناشی از وضعیت بهره برداری سنتی و غیر اصولی فعلی از بندر رحمانلو را نیز رفع خواهد کرد، بنابراین اجرای طرح مورد تایید قرار می گیرد

Keywords:

ارزیابی زیست محیطی , بندر رحمانلو , تفرجگاه , دریاچه ارومیه , ماتریس لئوپولد