وجود
پوشش گیاهی در هر منطقهای بهخصوص در مناطق کوهستانی سرعت جریانهای سطحی و
فرسایش خاک را کاهش داده و سبب نفوذ آب بیشتر به داخل خاک میگردد، بنابراین
پوشش گیاهی تأثیر قابل ملاحظهای بر کاهش سیلابهای مخرب خواهد داشت.
فرسایش در نقاطی از خاک صورت میگیردکه به وسیله باران آسیب دیده باشد و مقدار
فرسایش به آن سطحی از خاک بستگی دارد که در معرض ضربات باران قرار گیرد و نه به آن قسمت که دارای پوشش است اثرگیاهان زراعی در کاهش
فرسایش متفاوت است برخی از گیاهان زراعی مانند گندم و جو پوشش یکنواختی ایجاد میکنند و تراکم آنها خوب است و بنابراین
فرسایش را تاحدودی کنترل میکنند، در حالیکه گیاهان ردیفی فقط قسمتی از خاک را میپوشانند، بنابراین
فرسایش را بهویژه در اوائل رشد گیاه کمتر کنترل میکنند و اگر بخواهیم گیاهان زراعی در حفاظت خاک نقش مؤثری داشته باشند باید حداقل 70% سطح زمین را بپوشانند، ولی با پوشش 40% هم نقش حفاظتی آنها چشم گیر خواهد بود. اکثر زمین لغزشهایی که در قرن اخیر (قرن تخریب پوشش گیاهی) اتفاق افتاده حاصل قطع و بهرهبرداری بی رویه از
پوشش گیاهی و کاهش سطح جنگلها و مراتع کشور است. نتیجه مقاله فوق این است که با با شناخت مناطق حساس به
فرسایش بادی و بیابانزایی میتوان بهصورت بهینه به اقدامات حفاظتی پرداخت. از طرفی به منظور کنترل
فرسایش بادی و جلوگیری از حرکت ماسهها مطالعات پایه مانند آب و هوا، ژئومرفولوژی خاک، پوشش گیاهی، آبهای زیرزمینی و انجام و محدودیتهای آب و هوایی و ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی خاک اهمیت زیادی دارد.