تاثیر شدت و مدت خشکی بر وضعیت باد و فرسایش بادی (مطالعه موردی: استان تهران)

فرسایش بادی یکی از بلایای طبیعی است که مناطق خشک و بیابانی ایران مرکزی به صورت روزافزونی با آن مواجه می­باشد. مدیریت نادرست در عرصه منابع طبیعی بر افزایش این پدیده تأثیر زیادی داشته است. بارندگی، درجه حرارت و باد از مهم­ترین عوامل آب و هوایی است که در این تأثیر دارند. کمبود بارندگی، افزایش درجه حرات و سرعت باد باعث افزایش تبخیر و تعرق در منطقه شده است. بنابراین شناخت این عوامل اقلیمی می­تواند در جهت مدیریت منابع طبیعی و کشاورزی مفید باشد. شهرستان دامغان از جمله مناطق مستعد وقوع پدیده فرسایش بادی در شمال شرق کشور می­باشد. هدف از این تحقیق بررسی پارامترهای اقلیمی (بارش، دما، تبخیر و تعرق و باد) و تعیین ماه­های خشک منطقه و تأثیر آن بر فرسایش بادی است. براساس نتایج به­دست آمده میانگین دما در ایستگاه مورد نظر از ماه اردیبهشت تا اواسط آبان خشکی برمنطقه مستولی گشته، به­طوری­که درخرداد، تیر، مرداد و شهریور به بیشترین حد خود می­رسد. میزان تبخیر و تعرق در تمام طول سال بیش از بارندگی است و میزان تبخیر و تعرق پتانسیل منطقه 11 برابر بارندگی است. در ماه­های اردیبهشت، خرداد و تیر درصد وقوع بادهای طوفان­زا و تبخیر و تعرق بیش از سایر ماه­ها است همچنین میزان درجه­حرات در این­ماه­ها نسبت به میزان بارندگی بیشتر است. در ماه­های مرداد و شهریور درجه­ حرارت بیش از سایر ماه­ها است که در این ماه­ها اوج خشکی در منطقه و میزان بارندگی در کم­ترین مقدار خود است. بنابراین عوامل اقلیمی بررسی شده شرایط را برای وقوع پدیده فرسایش بادی را در منطقه ایجاب می­کند.

Keywords:

باد , بارندگی , تبخیر و تعرق , دما , فرسایش بادی