ارزیابی روش های زمین آماری در برآورد هدایت هیدرولیکی در خاک (مطالعه موردی: اراضی عطابیه در استان خوزستان)

طراحی دقیق یک سیستم زهکشی، برای برقراری توازن نمک و آب خاک از اهمیت زیادی برقرار است و بالطبع بروز یک اشتباه در طراحی، ممکن است نتابج کاملا متفاوتی را پس از اجرا به همراه داشته باشد. تخمین هدایت هیدرولیکی در تمام مراحل مورد نیاز می باشد. تحقیق حاضر با هدف تحلیل تغییرات مکانی هدایت هیدرولیکی خاک اراضی عطابیه (استان خوزستان) به وسعت تقریبا 6000 هکتار انجام گرفت. تعداد 200 نمونه خاک از عمق 0 تا 30 سانتی متری و 120 تا 150 (محل نصب زهکش ها) برداشت و همزمان طول و عرض جغرافیایی نمونه ها با استفاده از GPS ثبت گردید. برای برآورد هدایت هیدرولیکی از روش های کریجینگ و IDW و در محیط GS+ و GIS استفاده شد. برای ارزیابی روش ها از روش ارزیابی متقاطع با کمک دوپارامتر آماری MAE و RMSE استفاده شده است. نتایج نشان داد که در عمق 0 تا 30 سانتی متر بهترین مدل برای آنالیز واریوگرام، مدل گوسی می باشد و در عمق 0 تا 30 سانتی متر روش کریجینگ دارای دقت بیشتری نسبت به روش IDW در برآورد نقاط با مختصات معلوم و تهیه نقشه شوری خاک منطقه مورد مطالعه می باشد. و در عمق 30 تا 150 سانتی متر بهترین مدل برای آنالیز واریوگرام، مدل گوسی می باشد و به دلیل وابستگی مکانی ضعیف در این عمق نقضه ای حاصل نگردید.

Keywords:

زمین آمار , کریجینگ , IDW , هدایت هیدرولیکی , واریوگرام , همسانگردی