پیش بینی حداکثر میزان جذب یون Pb (II) با شبکه عصبی مصنوعی

افزایش استفاده از فلزات سنگین در فعالیت های صنعتی باعث افزایش وجود آنها در فاضلاب ها شده است. فاضلاب سنگین از مهمترین آلاینده های صنعتی هستند که تاثیر نامطلوبی بر تصفیه بیولوژیکی فاضلاب دارند. Pb(II) یک یون بسیار محلول و بسیار سمی در محیط های آبی می باشد. از مهمترین روش های جداسازی یون سرب از محلول های آبی، جذب یون توسط جاذب می باشد که نسبت به سایر روشها مناسب تر می باشد. هدف کلی از این تحقیق پیش بینی حداکثر ظرفیت جذب تعادلی جاذب های بکار رفته برای جذب یون pb(II) توسط شبکه عصبی می باشد. شبکه عصبی طراحی شده دارای خطای 8666/1 درصد می باشد. بهترین عملکرد شبکه عصبی طراحی شده مربوط به جاذب های پلی ونیل آمین و نانوذرات مغناطیسی به ترتیب با خطای نسبی 16/0 و 18/0 درصد و ضعیف ترین عملکرد شبکه عصبی طراحی شده مربوط به جاذب زئولیت طبیعی با خطای نسبی 24/7 درصد می باشد.

Keywords:

جذب ایزوترم , شبکه عصبی , یون pb(II) , فلزات سنگین , شبکه عصبی