اصول انتخاب و بکار گیری فوم های آتش نشانی در صنعت نفت

سالیان متمادی است که آب به عنوان ماده خاموش کننده موثر حریق مورد استفاده قرار می گیرد، در حالی که برای کلیه حریق ها بهترین انتخاب محسوب نمی گردد. برای اطفاء حریق مایعات قابل اشتعال و احتراق عوامل اثر بخش متفاوتی وجود دارد، با این وجود فوم، یکی از گزینه های مناسب در صنعت نفت برای اطفاء حریق محسوب می شود. زیرا علاوه بر فرو نشاندن بخارات متصاعد شده از مایعات قابل اشتعال و احتراق، قدرت دید مناسب برای تامین امنیت آتش نشان ها و افراد گرفتار در حریق فراهم می کند. چهار عامل، درصد تغلیظ فوم، آب، هوا، عملیات هوا-دهی(مخلوط کردن مکانیکی به عنوان عمومی ترین روش) برای تولید پوشش های فومی ضروری است. عموماً متوسط غلظت اجزای تشکیل دهنده ی فوم های تغلیظ شده آتش نشانی شامل ترکیباتی همچون آب 65%، حلال ها شامل پروپانل16%، سورفکتنت همچون سولفات منیزیم 17% و مواد افزودنی 2% می باشد. در این مقاله به دسته بندی انواع فوم های آتش نشانی بر اساس روش تولید، ساختار شیمیایی، ‌کلاس حریق و یا درجه انبساط و نیز به مقایسه ی بعضی از خواص مهم انواع فوم های آتش نشانی پرداخته خواهد شد که با توجه به ویژگی های فوم از جمله سرعت انتشار و پوشش، مقاومت گرمایی و مقاومت در برابر مواد سوختی، فوم فلوروپروتئین(FP) از گزینه های مناسب برای اطفاء حریق شناخته می شود. که این فوم در غلظت های 3% و6% قابل دسترس است و محلول توصیه شده ی این فوم lit/s.m21/0است.

Keywords:

فوم , اطفای حریق , آتش نشانی , HSE