بررسی رابطه وضعیت مرتع و تنوع گونهای مراتع شهرستان زهک

بیشترین سطح خشکی ها درکره ی زمین به مراتع اختصاص دارد. مراتع حدود چهل و سه درصد از خشکیهای کره زمین را به خود اختصاص میدهند و تامین کننده قسمت عمده علوفه مصرفی دامهای جهان از لحاظ تولید و حفظ منابعآب، خاک و پوشش گیاهی بسیار حائز اهمیت میباشند. در این تحقیق مراتع شهرستان زهک واقع در منتهی الیه شمال شرقی استان سیستان و بلوچستان و در فاصله حدود 5 کیلومتری مرکز آن واقع شده است مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق جهت تعیین فاکتورهای پوشش تاجی و سایر فاکتورهای خاک از روش سطحی (پلات2*2و5*5وضعیت مرتع از روش چهار فاکتوری استفاده گردید. نتایج مطالعات به این صورت میباشند که مراتع منطقه سهم عمدهای در تولید علوفه دامها را نداشته و اغلب علوفه دامی از طریق پسچر مزارع و آذوقه دستی تأمین میگردد. از آن گذشته سطح نسبتا زیادی از عرصه منطقه نیز بصورت اراضی کشاورزی تحت آیش بلند مدت یا رهاشده میباشد که پوشش طبیعی خود را از دست داده در حال حاضر عمدتا توسط گونههای جغجغهProsopis farctaو خارشترAlhagi camelorum)پوشیده شده است. البته در اراضی آیش کشاورزی نیز تیپAlhagi- Prosopisنمود عینی داردکه میتوان به عنوان مراتع موقت آنها را مورد ارزیابی قرار داد. کل ظرفیت مرتع، 1815 واحد دامی در ماه میباشد. اکر دوره چرایی در منطقه را 4 ماهه در نظر بگیریم، تنها 454 واحد دامی مجاز به چرا در منطقه میباشند

Keywords:

اراضی آیش , پوشش گیاهی , پوشش تاجی , مراتع موقت