کاربرد نظریه استروم در استفاده پایدار از منابع مشترک

کمیابی منابع و آسیب‎های جدی که بر محیط زیست در نتیجه فعالیت‎های اقتصادی وارد می‎شود، اهمیت استفاده پایدار از منابع طبیعی مشترک را تبیین می‎کند. اگر چه دانش پایه‎ای اقتصاد بر نقش بازار و دولت در مسیر تخصیص کارای منابع تأکید نموده است، لیکن عدم کارایی آنها در پایداری استفاده از منابع سبب شده است که امروزه اقتصاددان به نقش نهادها بویژه نهادهای مردمی توجه ویژه‎ای کنند. این رویکرد در اندیشه الینور استروم در استفاده پایدار از منابع مشترک ساختارهای اجتماعی را با توجه به ارزش ها و هنجارهای جوامع محلی در تعامل با یکدیگر قرار می‎دهد که انسان و تعاملات انسانی در آنها مهم ترین نقش را ایفا خواهند کرد. این دیدگاه وی در راستای استفاده پایدار از منابع و جلوگیری از دسترسی بی رویه به این منابع است که عامل کمیابی، دستیابی آنها را با محدودیت مواجه کرده و به آنها آسیب جدی وارد خواهد کرد. در این مقاله مصادیق پایداری در دو گروه کشورهای توسعه‎یافته OECD و در حال توسعه MENA از دو منظر تأثیر فعالیت‎های اقتصادی و جمعیت بر انتشار دی‎اکسید کربن (CO2) طی سال‎های 2011-1960 مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که کشورهای توسعه‎یافته روند استفاده پایدار از منابع را به گونه‎ای در پیش گرفته‎اند که دو عنصر فعالیت‎ اقتصادی و جمعیت موجب انتشار دی اکسید کربن کم تری به نسبت کشورهای در حال توسعه شده است.

Keywords:

استروم , پایداری منابع , منابع مشترک , نهادها