استراتژیهای کاهش خسارت خشکسالی در بخش کشاورزی و منابع طبیعی در ایران در راستای نیل به توسعه پایدار

ایران کشوری مستعد به خشکی و خشکسالی است و میزان خسارت وارده در اثر این خطر طبیعی رو به افزایش است. بهره برداری بی رویه از منابع آب منجر به کاهش سرانه آب موجود گردیده است.کمبود آب و خشکسالی از بزرگترین چالشهایی می باشند که توسعه کشاورزی کشور در حال و آینده با آن مواجه خواهد بود. برآورد نیازهای غذایی نشان می دهند که اگر اقداماتی در جهت الگوهای مناسب کشت، افزایش راندمان آبیاری، کاهش ضایعات پس از برداشت محصول، مدیریت مناسب اراضی و علاوه بر تمام این موارد، اگر استراتژی مناسب برای مدیریت آب و آمادگی کاهش اثرات خشکسالی در بخش کشاورزی اتخاذ نشود، پتانسیل های آب و زمین کشور نیازهای غذایی کشور را تامین نمی کند. استراتژی تلفیق مدیریت آب و مدیریت خشکسالی برای بخش کشاورزی،مشارکت دستگاههای مختلف را می طلبد. استراتژی مرتبط با جبران اثرات خشکسالی با مدیریت و برنامه ریزی استراتژیک آب مرتبط می باشد که شامل دو نوع اقدام می باشد که هر دو برای کاهش کوتاه مدت و طولانی مدت خشکسالی برنامه ریزی می شود. اقدامات بلند مدت با کاهش آسیب پذیری سیستم های عرضه آب در بخش کشاورزی منجر می شود. افزایش ذخیره آب با استفاده از تکنولوژیهای مناسب و تغذیه مجدد آب های زیر زمینی مثال هایی از این اقدامات بلند مدت می باشند اقدامات کوتاه مدت شامل اجرای برنامه حوادث غیرمترقبه می باشد. برنامه ریزی استفاده از منابع آب بایستی بر اساس اصول مدیریت عرضه، مدیریت تقاضا و به منظور حداقل رساندن خسارت خشکسالی باشد

Keywords:

خشکسالی , ایران , استراتژی , توسعه پایدار