بررسی مشارکت و جایگاه آن درتحقق پذیری طرح های احیاء بافت های باارزش تاریخی

بافت های تاریخی هسته و کانون اولیه شکل گیری شهرها و قلب تپنده آن ها می باشند. این بافت ها گنجینه هایی از خاطرات جمعی و شیوه های زیستن گذشتگان را در خود حفظ کرده اند؛ لیکن در حال حاضر با مشکلات بسیاری دست به گریبان هستندکه موجودیت و حیات آن ها را تهدید می کند، از این رو مداخله هر چه سریع تر در این بافت ها به منظور احیا و افزایش کیفیت زندگی در آن ها لازم و ضروری است، اما نکته مهم این است که هر گونه مداخله در بافت های با ارزش تاریخی، مداخله در زندگی ساکنین آ نها است. ارزش این بافت ها، تنها در عناصر کالبدی و ارز شهای معماری خلاصه نم یشود، بلکه آن چه در این میان اهمیت بیشتری دارد، روح زندگی و فعالیت است که نیازمند احیا می باشد. این مقاله به دنبال آن است تا ضمن تبیین نقش شهروندان که عناصر اصلی سازنده هویت باف تهای تاریخی هستند، ضرورت ها، منافع، معایب مشارکت و نیز با بررسی اجمالی نظریات مشارکت به ارائه راهبردهای کلی جهت تقویت نقش مشارکت شهروندان در تحقق پذیری طرح های احیا بافت های با ارزش تاریخی بپردازد. در این راستا بر مبنای پژوهش توصیفی-تحلیلی و بر پایه تجربیات و پژوه شهایی که در زمان حاضر پیرامون مشارکت به ویژه در باف تهای تاریخی مطرح گردیده، به تحلیل نمون ههای موفق داخلی و جهانی به منظور دستیابی به راهبردهای عملی، پرداخته شده است. نتایج این پژوهش نشان دهنده این است که روند مشارکتی موفق در طرح های مربوط به بافت م یباید، روندی سلسله مند و پویا باشد و به خوبی از قابلیت ها و فرصت های بافت در جهت پیشبرد طر حهای احیاء بهره جوید. لذا تحقق پذیری این روند از طریق دخیل نمودن مردم در فرایند مشارکت و در نتیجه حفظ و نگهداری بافت با ارزش تاریخی، توسط اهالی امکانپذیر است که این نوع مشارکت تاثیرات زیادی نیز بر اهداف پروژه، پذیرش آن از سوی مردم، کیفیت اجرا و هزینه طرح خواهد داشت.

Keywords:

مشارکت , طرح های احیا , بافت تاریخی , تحقق پذیری