به کارگیری مصالح بومی درصنعت ساختمان راهکاری درجهت ارتقاء پایداری محیط زیست نمونه موردی: خانه های روستایی استان مازندران

با افزایش جمعیت و گسترش روزافزون ساخت و ساز و دامنه فعالیت های بشر، زمینه آسیب رسانی به محیط زیست رو به افزایش است. جوامع مدرن پیوسته در پی یافتن راهی برای رشد و ترقی و اساسا به موجب پیشرفت منجر به تخریب و آسیب های جبران ناپذیری به زیست بوم یک منطقه در دراز مدت شده اند. با در نظر گرفتن این موضوع این سوال مطرح می شود که: " چگونه می توان با بهره گیری از منابع طبیعی به عنوان مصالح اولیه در ساخت خانه های روستایی کمترین آسیب را به محیط زیست استان مازندران رساند؟ " بر مبنای این فرض که با قطع بی رویه درختان جنگل های استان مازندران، خطرات جدی ای پوشش گیاهی و به تبع آن محیط زیست را تهدید می نماید، این مقاله در صدد به کارگیری راهی به منظور کاهش تخریب و تهی سازی منابع زیست محیطی استان مازندران در راستای دستیابی به پایداری زیست بوم منطقه، در صنعت ساختمان است. هدف اصلی این نوشتار کاهش عوامل آسیب رسان به محیط زیست است. در این مقاله با پیشنهاد به کارگیری بامبو و بررسی خواص فیزیکی و مکانیکی آن به عنوان مصالح اولیه جایگزین چوب درختان در صنعت ساخت و ساز در حوزه معتدل و مرطوب استان مازندران گامی در جهت جلوگیری از قطع بی رویه آنها به منظور پایداری محیط زیست برداشته شده است. بدین منظور جهت دستیابی به پاسخی مناسب برای سوال مطرح شده با تکیه بر مطالعات اسنادی و کتابخانه ای از روش توصیفی – تحلیلی در ارائه این مقاله استفاده شده است

Keywords:

پایداری زیست بوم , منابع زیست محیطی , مصالح ساختمانی , درختان , بامبو