نقش اسید سالیسیلیک در بهبود مقاومت به شوری از طریق تأثیر بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی و بایوشیمیایی گیاه نعنافلفلی (Mentha (piperita L

بخش قابل توجهی از اکوسیستم‌های طبیعی و زراعی دنیا تحت تنش شوری قرار دارند. شوری خاک و آب از عوامل کاهش‌دهنده رشد و عملکرد بسیاری از محصولات کشاورزی محسوب می‌شود. سالیسیلیک اسید یک ترکیب فنلی است که پس از افزودن به سطح بیرونی بسیاری از گیاهان پروتئین‌های مرتبط با تنش را به رمز در می‌آورد و باعث ایجاد مقاومت می‌گردد. به منظور ارزیابی اثر سالیسیلیک اسید و شوری بر خصوصیات فیزیولوژیکی و بایوشیمیایی گیاه دارویی نعنا فلفلی (Mentha piperita) آزمایشی با پنج سطح سالیسیلیک اسید (0، 5، 10، 50، 100، ppm) و سه سطح کلرید سدیم (0، 75، 125، mM) به صورت فاکتوریل و بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. در پایان آزمایش خصوصیات نشت الکترولیت، محتوای رطوبت نسبی، میزان آنتوسیانین، ظرفیت آنتی‌اکسیدانتی، کلروفیل a، b، کل و کاروتنوئید مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از برهمکنش تیمار شوری و سالیسیلیک اسید نشان داد که با افزایش سطح شوری تا سطح 125 میلی‌مولار، میزان آنتوسیانین، محتوای رطوبت نسبی، کلروفیل a، b، کل و کاروتنوئید نسبت به تیمار شاهد کاهش معنی‌داری پیدا کرد درحالیکه ظرفیت آنتی‌اکسیدانتی ونشت الکترولیت افزایش یافت. محلول‌پاشی برگی سالیسیلیک اسید از طریق افزایش محتوای رطوبت نسبی برگ، منجر به حفظ تورم و حجم برگ می‌شود و غشای سلولی را محافظت می‌کند.

Keywords:

تنش شوری , سالیسیلیک اسید , نعنا فلفلی , طرفیت آنتی اکسیدانتی , کاروتنوئید