تأثیر آموزش دوچرخه‌سواری ایمن به کودکان بر بهبود عملکرد آن‌ها (مطالعه بر روی شهر نجف‌آباد - استان اصفهان)

بیش از 70 درصد از کودکان ونوجوانان سنین 5 تا 14 سال، از دوچرخه استفاده می‌کنند. بااین حال، استفاده از دوچرخه نیز با جراحات شدید و مرگ و میر همراه است. به منظور کاهش تصادفات دوچرخه ،کودکان قبل از شروع به دوچرخه‌سواری باید تحت آموزش قرار بگیرند. در این مقاله به بررسی تأثیر آوزش بر بهبود عملکرد کودکان دوچرخه سوار پرداخته شده است. در همین راستا دو گروه 30 نفره، یکی از دوچرخه سواران آموزش دیده و دیگری از دوچرخه سواران آموزش ندیده در شهر نجف‌آباد، انتخاب شد. روش نمونه‌گیری به صورت نمونه در دسترس بود. جهت اندازه‌گیری از پرسشنامه که سوالات آن حول 4 محور اصلی بود،استفاده شد که عبارت بودند از: دوچرخه‌سواری ایمن در خیابان، قوانین جاده‌ها، کلاه و تجهیزات ایمنی و مشخصات یک دورچرخه ایمن. این پرسشنامه شامل 15 سوال بود که میزان نگرش افراد را نسبت به مسائل مربوط به ایمنی در حین دوچرخه‌سواری را مورد سنجش قرار می‌داد. بعد از وزن‌دهی (نمره‌دهی) و مقایسه ان‌ها که بااستفاده از روش MADM (تکنیک آنتروپی و روش TOPSIS انجام شد،‌معلوم شد که کودکانی که تحت آموزش قرار گرفته‌آند به میزان زیادی عملکردی بهتر از کودکان آموزش ندیده،‌داشته‌اند به طوری که cl گروه آموزش ندیده 080/0 و برای گروه آموزش دیده 0/712 بود و استفاه از کلاه ایمنی مناسب بیشترین نقش را در ایمنی در میان دیگر گزینه‌ها با وزن 318/0 دارد.

Keywords:

کودکان , دوچرخه , آموزش , ایمنی