اثر تنش خشکی و شوری بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی برگ نو

خشکی و شوری جزء مهمترین تنشهای محیطی غیرزنده هستند که روی رشد و جنبههای فیزیولوژیکی گیاهان اثر میگذارند و هر ساله باعث آسیب به تولیدات کشاورزی میشوند. با شناسایی عوامل موثر در مقاومت به تنش و استفاده از ارقام مقاوم میتوان تا حدی از آسیبهای تنشهای محیطی کاست. برای مطالعه اثر تنش شوری و خشکی بر برخی ویژگیهای فیزیولوژیکی و خصوصیات رویشی، آزمایشی با تیمارهای تنش خشکی و شوری بر روی گیاه برگ نو انجام شد. این آزمایش بصورت طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار (شاهد، تنش خشکی، تنش شوری و تنش شوری + خشکی) و 3 تکرار انجام شد. در این پژوهش برخی خصوصیات رویشی و فیزیولوژیکی بررسی شدند. نتایج نشان داد که تنش خشکی و شوری باعث کاهش معنی دار در محتوای نسبی آب برگ و پایداری غشای سلولی شدند. براین اساس محتوای نسبی آب برگ با کاربرد تنش شوری + خشکی با همدیگر و تنش خشکی به تنهایی کاهش یافت. شاخص پایداری نسبی غشاء سلولی در شرایط شوری، تنش خشکی و کاربرد همزمان دو تیمار کاهش یافت. بیشترین کاهش زمانی بدست آمد که شوری و خشکی باهمدیگر اعمال شده بود. تعداد برگهای جدید تولید شده در اثر تیمارهای خشکی و تنش شوری و خشکی با همدیگر کاهش یافت. کمترین تعداد میانگره و شاخههای تازه تولید شده در اثر تیمار تنش خشکی و شوری با همدیگر مشاهده شد. خصوصیات ریشه تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. براساس این نتایج به نظر میرسد که برگ نو بیش از شوری به خشکی حساسیت داشته و در اثر تیمارهای خشکی و شوری قسمتهای هوایی گیاه بیشتر از سیستم ریشه تحت تاثیر قرار گرفته اند.

Keywords:

خشکی , شوری , پایداری نسبی غشاء سلولی , محتوای نسبی آب برگ , خصوصیات رویشی