بررسی نظام مشارکتی کشاورزان منطقه زنگی آباد استان کرمان در بخش آب کشاورزی

در حال حاضر در حدود 80 تا 90 درصد از آب کنترل شده درکشورهای در حال توسعه برای آبیاری اراضی کشاورزی اختصاص می یابد. در اقدامات عملی انتقال مدیریت آبیاری درایران، عمدتا روش های شکست خورده قدیمی مورد توجه بوده و کمتر به آماده سازی تدریجی کشاورزان برای حضور فعال و عهده دار شدن وظایف توجه شده است. مهیا کردن شرایط ساختار نظام توزیع آب با در نظر گرفتن تمامی افراد ذینفع و سازمان های ذی ربط و برقراری نظام جامع وظایف و حقوق متقابل بهترین روش در عملی ساختن این مهم است. ورود کشاورزان به عرصه با تاسیس تشکل های آب بران، خدمات مهندسی مشاور در رشته علوم آب برای آشنایی آنان، نظارت ارگان های دولتی در امور آب و بهره جستن از توانمندی های بالفعل نهادهای تعاونی روستایی در مکان هایی که امکان تشکیل تعاونی های آب بران وجود ندارد. مهمترین عوامل در عملی کردن رهیافت انتقال مدیریت آبیاری در ایران است. در عین حال نباید از توجه به بسترسازی فرهنگی در سطح ملی و محلی و ایجاد تفکر منطقی و متقابل در هر دو نهاد قبل از فرآیند انتقال مدیریت آبیاری غفلت جست.

Keywords:

انتقال مدیریت در آبیاری , تشکل های آب بران , توسعه انسانی , شبکه های آبیاری , نظام مشارکتی کشاورزان