سنجش تحقق پایداری اجتماعی در بافت تاریخی (نمونه موردی: محله تاریخی فهادان شهریزد)

بافت تاریخی شهرها جزئی از سرمایه ملی و فرهنگی کشور هستند که نه تنها به لحاظ زیباشناختی و تداوم خاطرات جمعی و هویت بخشی شهرهای ما ارزشمند هستند، بلکه محل سکونت و معیشت میلیون ها نفر محسوب می شوند. لذا توجه به این بافت ها و حفظ آنها به عنوان سرمایه های ملی به طور مستمر برای آیندگان ضروری به نظر می رسد. تحقیق حاضر با هدف بررسی میزان تحقق پایداری اجتماعی در محله فهادان انجام شده است. مطالعه حاضر از نظر هدف، از نوع کاربردی و ا ز حیث روش تحقیق، به دو صورت اسنادی و پیمایشی انجام گرفته است. برای بررسی پایداری اجتماعی در محله فهادان، از تعدادی از مؤلفه های پایداری اجتماعی که در منابع مختلف ذکر شده بود استفاده گردید و برای سنجش هز یک از مؤلفه ها از طریق برداشت میدانی، م طالعات کتابخانه ای، استفاده از پرسشنامه یا مصاحبه صورت گرفت و اطلاعات مربوط به آنها در نرم افزار آماری spss تحیلی گردید. نتایج بررسی ها نشان می دهد با توجه به این که چهار مؤلفه هویت و تعلق خاطر، مشارکت، همبتسگی اجتماعی و دسترسی از نظر ساکنین مطلوب می باشند؛ این محله از لحاظ اجتماعی پایدار است. حال برای پایدارتر شدن این محله دو مؤلفه امنیت و سرزندگی که از نظر ساکنین وضعیت مطلوبی نداشتند بایستی ارتقا پیدا کند و در نهایت برای پایدارتر شدن این محله پیشنهاداتی ارائه شد.

Keywords:

توسعه پایدار , پایداری اجتماعی , بافت تاریخی , هویت , مشارکت