نقش عناصر معماری (از صفویه تا قاجار) در جذب گردشگر در شهر قزوین

معماری جدا از وجهه کارکردی خود، معنایی در درون نهفته دارد که به ناظر و یا کاربر اثر معماری منتقل می کند و این ادراک ناظر نسبت به موضوع معماری در حوزه های متعددی مورد استفاده قرار می گیرد. چنانکه در گردشگری، بررسی ادراک گردشگران از جاذبه های معماری مقصد مورد بازدید داهنمای سودمندی برای برنامه ریزان و بازاریابان این صنعت است. در همین راستا پژوهش حاضر به بررسی نقش عناصر معماری در دوره های صوفیه تا قاجار در جذب گردشگر در شهر قزوین پرداخته است. به همین منظور ابتدا با استفاده از روش های اسنادی، کتابخانه ای، مراجعه به سازمان ها و ادارات و مراکز مرتبط داده ها و آمارهای مورد نیاز گردآوری و سپس با استفاده از مطالعات میدانی و مدل SWOT اقدام به تجزیه و تحلیل داده ها شده و با توجه به نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدیدهای موجود در منطقه مورد مطالعه استراتژی مناسب تعیین و بهترین راهکار ارائه گردیده است. رویهمرفته می توان گفت که برای جذب گردشگر و توسعه صنعت گردشگری در شهر قزوین شناساندن عناصر و بناهای با ارزش تاریخی ادوار مختلف و دانستن بیشتر در باره آنها ابزار لازم برای تصمیم گیری را به دست برنامه ریزان داده و به آنان کمک کرده تا روابط پیچیده بین مکانیسم الگوهای توسعه گردشگری در شهر قزوین و اثرات آن را درک کنند و نتایج این تغییرات برای ارائه برنامه های جامع تر در جهت توسعه گردشگری شهر قزوین حائز اهمیت خواهد بود.

Keywords:

گردشگری , عناصر معماری , توسعه گردشگری , صفویه تا قاجار , مدل SWOT , شهر قزوین , گردشگر