بهینه سازی تامین نوبتی در شبکه های توزیع آب با رویکرد کاهش تبعات مکانیکی

مساله کمبود آب، یکی از بحران هایی است که امروزه بیشتر کشورها و به خصوص کشور ایران بسیار با آن مواجه هستند و به مدیریت و برنامه ریزی بسیار دقیقی نیاز دارد تا ا بتواند از ایجاد تنش در بین مصرف کنندگان و بهره برداران به ویژه از نظر تامین آب آشامیدنی جلوگیری نماید. یکی از راهکارهای مقابله با کم آبی، تامین نوبتی آب میباشد که نوع خاصی از جیره بندی محسوب می شود. در تحقیق حاضر، تامین نوبتی آب با هدف کمینه کردن تبعات مکانیکی شبکه توزیع آب مورد بررسی قرار گرفته است. چرا که قطع و وصل کردن جریان در تامین نوبتی آب باعث استهلاک شیرآلات و لوله ها میگردد و با کاهش عمر شبکه، هزینه های زیادی صرف بازسازی آن میشود. در پی رسیدن به هدف مورد نظر بهینه سازی توسط الگوریت جفت گیری زنبور عسل (HBMO) صورت گرفته و برای شبیه سازی هیدرولیکی شبکه از نرم افزار EPANET استفاده شده است. بهینه سازی بر روی مطالعه موردی شبکه توزیع آب دوحلقه ای با تعریف چند سناریوی ک آبی برای دوره بهره برداری دو روزه با گام زمانی هشت ساعته در ده تکرار متوالی انجام شده و پارامترهایی از قبیل مقدار آب تامین شده، فشار گره ها، سرعت لوله ها و غیره مورد تحلیل و مقایسه قرار گرفته است.

Keywords:

شبکه توزیع آب , بهینه سازی , تامین نوبتی آب , EPANET , HBMO