بررسی خشکسالی هیدرولوژیک رودخانه تجن با استفاده از شاخص جریان حداقل در محدوده دشت ساری نکا

خشکسالی از رویدادهای طبیعی در هر اقلیم و یکی از زیان بارترین بلایای طبیعی است. مدیریت صحیح و کاهش پیامدهای خشکسالی در توسعه مناطق، نیازمند برنامه ریزی و اجرای اقدامات پیشگیرانه است که خود مستلزم بکارگیری دانش کافی در پیش بینی خشکسالی می باشد. در این تحقیق خشکسالی هیدرولوژیکی رودخانه تجن در محدوده دشت ساری نکا با استفاده از شاخص های جریان حداقل سالانه با تداوم های 15،7 و 30 روز در دوره بازگشت های 50،25،10،5،2 و 100 سال پیش بینی شده و مورد بررسی قرار گرفت. جهت انجام این مطالعه دو ایستگاه هیدرومتری به نامهای ریگ چشمه و کردخیل انتخاب شد. آنگونه که از نتایج برمی آید مقادیر حداقل جریان رودخانه به عنوان شاخص بیان وقوع خشکسالی هیدرولوژیک با کم شدن احتمال وقوع، کاهش می یابد و با افزایش زمان تداوم، میزان جریان خشکسالی افزوده می گردد. بطور کلی از روی جریانهای خشکسالی پیش بینی شده رودخانه تجن در دوره برگشت های مذکور میتوان نتیجه گرفت که این رودخانه در محدوده دشت با بحران خشکسالی روبروست و یک هشدار برای برنامه ریزان بخش منابع آب به حساب می آید. با وقوع خشکسالی، مشکلات محیط زیستی و اقتصادی و اجتماعی روی خواهد داد از این رو برای عبور از بحران خشکسالی ایجاد فرهنگ مصرف بهینه، مدیریت صحیح خطر و برنامه ریزی دقیق منابع آب و ارائه راهکارهای مناسب و سیاست های مدیریتی را باید اتخاذ نمود.

Keywords:

خشکسالی , خشکسالی هیدرولوژیک , رودخانه تجن , شاخص جریان حداقل