با توجه به وقوع خشکسالیهای اخیر و بهره برداری بیش از حد از منابع آب زیرزمینی به دلیل افزایش جمعیت، توسعهکشاورزی، فقدان الگوی کشت مناسب و عدم اجرای صحیح مدیریت منابع آب، اکثر قریب به اتفاق تالابهای کشوور بوابحران و کمبود آب مواجه شده و متاسفانه خشک و تبدیل به شوره زار گردیده اند. تالاب پریشان که یکی از تالابهوایمهم و ثبت شده در کنوانسیون رامسر می باشد از این قاعده مستثنی نبوده و برای چندمین بار در سالهای اخیر بطوورکامل خشک شده است. معمول است که در مواجهه با این فجایع زیست محیطی راهکارهای مشابهای پیشونهاد موی-گردد که بنظر نگارنده، نوشدارویی بر پیکره بیجان تالابها بیش نمی باشد. جلوگیری از برداشت غیر مجاز و بی رویه ازمنابع آب زیرزمینی، تعیین حقابه زیست محیطی توسط سدها، تغییر الگوی کشوت، اجورای روشوهای نووین آبیواری،تغییر معیشت جوامع محلی همه و همه نسخه ای است از پیش نوشته شده برای بستر بیمار تالابهای خشکیده کشور.اما باید توجه داشت که امروزه با تداوم خشکسالیها و کاهش شدید نزولات جوی، افزایش دمای متوسط هوا و بوه تبوعآن افزایش تبخیر به همراه آبخوانهای خشکیده و رودهای کم آب، تاثیر این نسخه ها را حداقل در کوتاه مدت کم اثورخواهد کرد.