ساماندهی نظام حرکتی دربافت محله های شهری براساس اصول نوشهرسازی وبااستفاده ازنرم افزار GIS بافت مرکزی شهرکاشمر

مراکز شهری به عنوان قلب تپنده حیات شهری دارای بالاترین تعاملات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و مذهبی در شهرها میباشند. اما به مرور زمان با گسترش بی رویه شهرها و رشد روز افزون استفاده از اتومبیل بدون توجه به ساخت اصلی شهر، معضلات ترافیکی در مراکز شهری قدیمی پدیدار شد. در همین راستا جنبش نوشهرسازی در جهت رفع مشکل ناشی از فرسودگی و زوال مراکز شهری و گسترش افقی شهرها و در انتقاد به شهرسازی دوران معاصر که دارای الگوی پراکنده، غیرانسانی و ماشینی است، بوجود آمد. بر اساس اصول نوشهرسازی، اتصال پذیری و پیوستگی شبکه ارتباطی از ویژگیهای کلیدی شبکه پایدار معابر در شهرهاست. بافت تاریخی مرکزی شهر کاشمر نیز در حال حاضر دچار مشکلات ترافیکی، عدم روان بودن حرکت پیاده و سواره و تسلط سواره میباشد. پژوهش حاضر به دنبال تحلیل شبکه ارتباطی شهر کاشمر است تا بتواند بر اساس آن به حل مشکلات مذکور بپردازد. در این راستا به معرفی معیارهایی برای اندازهگیری اتصال پذیری و سنجش آن توسط GIS در شبکه معابر محدوده مورد مطالعه از شهر کاشمر پرداختیم. ارزیابی معیار اتصال پذیری در شهر کاشمر نشان میدهد که شبکه ارتباطی شهر برای افراد پیاده اتصالپذیری نسبتاً مناسبی دارد ولی در مورد سواره این اتصال پذیری کاهش مییابد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که اتصالپذیری تنها یکی از فاکتورهای مؤثر بر کارایی شبکه برای پیاده و سواره، حرکت روان و همچنین توسعه و ترویج پیادهروی می- باشد. به عبارتی عوامل مهم دیگری مرتبط با شبکه نیز بر این مهم تأثیرگذارند که میتوان یک سری از این فاکتورها را با معیارهای کمی اتصالپذیری ترکیب کرد.

Keywords:

نوشهرسازی , شبکه پایدارمعابر , اتصال وپیوستگی , معیارهای سنجش اتصال پذیری , بافت مرکزی شهرکاشمر