انحراف از سطح بهینه نگهداشت وجه نقد و بازده آتی داراییهای خالص عملیاتی

تحقیق حاضر به بررسی ارتباط بین انحراف از سطح بهینه نگهداشت وجه نقد و و بازده آتی دارایی های خالص عملیاتی(به عنوان شاخصی برای عملکرد آتی) می پردازد. جامعه آماری این پژوهش متشکل از شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است و نمونه مورد بررسی شامل 188 شرکت فعال در طی دوره زمانی90-81 می باشد. در این پژوهش ابتدا از یک مدل رگرسیونی برای تعیین سطح بهینه نگهداشت وجه نقد استفاده می شود و سپس انحرافات مثبت و منفی از سطح بهینه نگهداشت وجه نقد به عنوان مازاد وجه نقد و وجه نقد ناکافی بدست می آید. برای بررسی رابطه بینانحرافات وجه نقد و بازده آتی دارایی های خالص عملیاتی شرکت ها از مدل رگرسیون دادههای ترکیبی استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که وجه نقد ناکافی ارتباط منفی و معنیداری با بازده آتی دارایی های خالص عملیاتی دارد در حالیکه یافته ها در مورد وجه نقد مازاد اثر مثبت و بی معنایی را نشان می دهد. بنابراین حاکی از آن است؛ شرکت هایی که وجه نقدی کمتر از میزان بهینه نگهداری می کنند، عملکرد آتی ضعیف تری بر اساس معیار بازده آتی دارایی های خالص عملیاتی دارند.

Keywords:

سطح بهینه نگهداشت وجه نقد , بازده آتی دارایی های خالص عملیاتی , دادههای ترکیبی