کشت مخلوط راهکاری برای استفاده بهینه از زمین مطالعه موردی: عدس و ذرت

به منظور بررسی اثرات تاریخهای کاشت عدس در نسبتهای مختلف کشت مخلوط با ذرت بر عملکرد و اجزای عملکرد هر دوگیاه، آزمایشی در سال زراعی 1531 در ایستگاه کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی در 5 تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل 5 سطح تاریخ کاشت عدس:6و16و26اردیبهشت، فاکتور دوم شامل 6 سطح تراکم کاشت عدس: صفرو12/5و25و37/5و50و100درصد تراکم مطلوب بود. کاشت ذرت در تاریخ 26اردیبهشت به طور همزمان برای تمامی تیمارها با تراکم 100 درصد انجام شد. نتایج به دست آمده از شاخصهای ارزیابی کشت مخلوط نشان داد که حداکثر نسبت برابری زمین معادل2/2از تاریخ کاشت 6 اردیبهشت با تراکم 30 درصد عدس حاصل شد. با توجه به شاخص نسبت برابری زمین به عنوان معیاری مهم در بررسی مؤثر بودن کشت مخلوط، تمامی تیمارهای مخلوط به غیر ازتیمار تاریخ کاشت 16 اردیبهشت با تراکم12/5درصد عدس دارای مزیت نسبت به تک کشتی بودند. حداکثر مجموع ارزش نسبی محصول معادل1/42از تاریخ کاشت 6 اردیبهشت با تراکم12/5درصد عدس به دست آمد. با توجه به اهمیت مجموع ارزش نسبی محصول نسبت به سایر شاخصهای ارزیابی کشت مخلوط، اولین تاریخ کاشت عدس ) 6 اردیبهشت( با تراکم12/5درصد مطلوب به صورت مخلوط با ذرت دارای بیشترین مزیت نسبت به سایر تیمارهای مخلوط بود

Keywords:

کشت مخلوط , اجزای عملکرد , تراکم , نسبت برابری زمین