مطالعه تغییر اقلیم و اثرات آن بر گردشگری آب و هوایی شهر شیراز براساس مطالعه تطبیقی دوشاخص TCI و ET

امروزه گردشگری صنعتی پردآمد و کم هزینه محسوب می شود. بسیاری از گردشگران به منظور تفریح و استفاده از آب و هوای مناسب به مناطق مختلف سفر می کنند، و از طرفی در دهه های اخیر در شهرهای گردشگر پذیر ایران (مانند شهرشیراز) تغییرات آب و هوایی رخ داده است که این پژوهش به منظور ارزیابی این تغییرات و اثرات آن بر آسایش اقلیمی این شهر از دو شاخص TCI و ET به صورت تطبیقی استفاده شده است. به منظور دستیابی به این هدف داده های ایستگاه شیراز از سال 2005-1951 را به دو دوره 1980-1951 و 2005-1981 تقسیم و سپس میزان آسایش اقلیمی برای هر دوره را به دست آورده و در نهایت با روند تغییرات پارامترهای (میانگین ماکزیمم ماهانه دمای روزانه، میانگین دمای روزانه، ح داقل رطوبت نسبی روزانه، میانگین رطوبت نسبی روزانه، بارش، مجموع ساعات آفتابی و میانگین سرعت باد) را با استفاده از رابطه خودهمبستگی پیرسون تغییرات را مورد م طالعه قرار داده تا بتوان ضمن مطالعه چگونگی تغییرات، مدل مناسب برای تغییرات اقلیم آسایش شهر شیراز را معرفی کرد. بر این اساس نتایج نشان داد که مدل دمای مؤثر ET بیشترین همخوانی را تغییرات پارامترها داشته و مدل TCI تنها برای فصول سرد سرد مناسب می باشد.

Keywords:

اقلیم آسایش , تغییر اقلیم , دمای مؤثر TCI , ET , گردشگری شهر شیراز