بررسی تحمل به شوری در برخی از ارقام برنج بومی مازندران با استفاده از تکنیک کشت بافت و هیدروپونیک

به منظور بررسی میزان تحمل به ش وری در ارقام بومی برنج مازندران، ابتدا در شرایط گلخانه ای، ١٠٩ رقم برنج گردآوری شده از سراسر استان مازندران در شرایط شوری ( ٧٥ میلی مولار ) مورد آزمون قرار گرفت و سپس با انتخاب تعداد ٢٤ رقم برتر از لحاظ درصد سبز شدن و تنومندی ، در قالب طرح کرت های خرد شده و د ر ٤ تکرار و در٣ سطح، مورد آزمون بعدی قرار گرفت . در این آزمون که در سال ١٣٨٢ در دانشکده کشاورزی ساری انجام شد، فا کتور اصلی ٣ سطح شوری شاهد، ٧٥ و ١٥٠ میلی مولار NaCl و فا کتور فرعی ارقام بودند . ارقام تایچونگ ٦٥ و طارم چالوسی و حسنی با میزان وزن خشک 26/76 و 25/25 و 23 میلی گرم به عنوان ارقام متحمل و رقم طارم چالوسی با میزان وزن خشک بوته 15/18 میلی گرم به عنوان رقم حساس انتخاب شدند . در مرحله بعد از ارقام مذ کور در محیط کشت این ویترو LS کالوس تهیه گردید . قبل و بعد از انتقال کالوس ها به محیط تنش شوری (NaCl) حجم آن ها تعیین گردید . آزمایش بصورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت و میزان افزایش حجم کالوس ها مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه واریانس این صفت بر اساس طرح فا کتوریل در غلظت های مختلف شاهد 75، 112/5 و 150 میلی مولار NaCl نشان داد که این صفت در غلظ ت های مختلف شوری در سطح احتمال 0/01 معنی دار می باشد. میانگین این صفت در سطوح شوری صفر، 75، 112/5 و 150 به ترتیب برابر با 3/956، 1/936، 1/865 و 1/852 واحد هو کر و نابورس بدست آمد که در دو کلاس a و b (α= %١)قرار گرفتند . تجزیه واریانس این صفت نشان داد که اثر متقابل سطوح شوری و رقم در سطح احتمال ١ درصد معنی دار می باشد.

Keywords:

برنج , تحمل به شوری , کشت بافت