بررسی تراکم بوته در کشت مخلوط ذرت و لوبیا بر عملکرد و اجزای عملکرد در شرایط اقلیمی تبریز

این آزمایش در سال ۱۳۸۳ در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده ی کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز در زمینی با بافت لومی -‐ شنی به منظور مقایسه ی نسبت های مختلف ک شت مخلوط ذرت و لوبیا در مقایسه با کشت خالص آن ها با استفاده از طرح آزمایشی بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت . تیمار های مورد استفاده شامل کشت خالص ذرت با تراکم ها ی 65800، 79300 و 94700 بوته در هکتار و کشت خالص لوبیا با تراکم های 200 هزار ، 300 هزار و ۴۰۰ هزار بوته در هکتار و نسبت های کشت مخلوط با تراکم ها ی 90×400، 90×300، 90×200، 80×450، 80×350، 70×450 و 70×350 هزار بوته در هکتار به ترتیب مربوط به ذرت و لوبیا بود . با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، بیشترین عمل کرد دانه ذرت با تراکم ۹۴۷۰۰ بوته در هکتار در حالت تک کشتی معادل ۱۳۲۴۵ کیلوگرم در ه کتار و بیشترین عمل کرد دانه لوبیا با تراکم ۳۰۰ هزار بوته در هکتار در حالت تک کشتی معادل ۲۳۹۹ کیلوگرم در هکتار مشاهده گردید. با توجه به دوام سطح برگ ذرت بیشترین تعداد برگ سبز ذرت در هنگام برداشت در تیمار 90×200 هزار بوته در هکتار به ترتیب از ذرت و لوبیا با 11/75 برگ و کمترین آن در تیمار تک کشتی ذرت با تراکم 94/7 هزار بوته در هکتار با 8/8 برگ بدست آمد با توجه به نتایج کشت مخلوط ذرت نسبت به ت ک ک شت دوام سطح برگ بیشتری داردکه این می تواند ناشی از تثبیت نیترو ژن توسط ریشه ی لوبیا در کشت مخلوط باشد . در صفت تعداد دانه رسیده لوبیا در مترمربع تفاوت معنی داری مشاهده گردید بطوری که بیشترین تعداد دانه رسیده لوبیا در تیمار 70×350 هزار بوته در هکتار معادل 832/8 و کمترین آن در تیمار تک کشتی لوبیا با تر اکم ۲۰۰ هزار بوته در هکتار معادل 374/6 دانه در مترمربع بدست آمد.

Keywords:

کشت مخلوط , ذرت , لوبیا , عملکرد , اجزای عملکرد