مقایسه قاب های ساده فولادی دارای مهاربند هم مرکز طراحی شده با دو دیدگاه عملکردی و نیرویی

امروزه به منظور طراحی سازه ها در برابر زلزله از دو روش نیرویی و تغییر مکان استفاده می گردد. روش طراحی مرسوم در محاسبه سازه ها، روش نیرویی می یباشد یکی از مهم ترین نواقص این روش، عدم توانایی برای پیش رفتار سازه است. در روش طراحی مبتنی بر تغییر مکان، معایب روش نیرو تا حد زیادی برطرف گردیده است. در این مطالعه قاب های 8، 10 و 12 طبقه فولادی ساده منظم با مهاربندی هم مرکز، به روش طراحی مستقیم مبتنی بر تغییر مکان و روش نیرویی مبتنی بر استاندارد 2800 ایران طراحی شده اند. سپس به منظور ارزیابی عملکرد لرزه ای سازه ها و مقایسه دو روش طراحی مذکور، این قاب ها تحت یک دسته شتاب انگاشت شامل 7 روکرد واقعی مقیاس شده ، تحلیل دینامیکی غیر خطی تاریخچه زمانی شده آند. مشاهده گردید که قاب های طراحی شده به روش جدید طراحی مستقیم براساس تغیر مکان به هدف عملکردی خود، دست یافته است. این در حالی است که سازه های طراحی شده براساس استاندارد 2800، اهداف عملکردی خود را تامین نمی کنند.

Keywords:

طراحی مستقیم مبتنی بر تغییر مکان , روش نیرویی , استاندارد , 2800 , سازه های فولادی با مهاربند هم مرکز , تحلیل دینامیکی غیر خطی تاریخچه زمانی