بهسازی و نوسازی بافت فرسوده در مناطق شهری و راه های توسعه و بهبود آن(نمونه موردی:محله فیض آباد کرمانشاه)

شهرها در طول فرآیند رشد خود به مرحلهای از رشد میرسند که نیاز به تجدید کالبد و نوسازی پیدا میکنند. بافتهای فرسوده شهری که زمانی براساس الگوهای شهری و با تأثیر از شرایط اقتصادی- اجتماعی ساکنان و ویژگیهای محیطی بهوجود آمدهاند، امروزه بر اثر گذشت زمان و تغییر در الگوهای فضایی ساخت و ساز، قابلیت زندگی را از دست دادهاند و دارای مشکلات زیادی از لحاظ شرایط کالبدی، عبور و مرور، اقتصادی و اجتماعی برای زندگی امروزی است بنابراین استفاده ازبرنامههای راهبردی در جهت بهسازی و نوسازی این بافت های فرسوده دارای اهمیت بسیاری است. در این میان میتوان ازراهکارهای مشارکت دولتی و در سطحی بالاتر، شراکت و توانمندسازی اجتماع محلی و نیروهای غیردولتی دخیل )شهروندان، بخش خصوصی، مالکین و...( در امر بهسازی و نوسازی بافت فرسوده مدد جست. در تحقیق حاضر با استفاده از مطالعاتکتابخانه ای و میدانی و با بیانی تحلیلی- توصیفی ابتدا تعاریفی از انواع بافت فرسوده و روشهای مداخله در آن را بیان کرده و سپس مداخلات انجام شده جهت نوسازی قسمتی از بافت فرسوده شهر کرمانشاه یعنی محله فیض آباد مورد بررسی قرار گرفته است، که در نهایت نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان میدهد که مداخلات انجام شده به آسیبهای کالبدی،تاریخی، اجتماعی و اقتصادی در محله فیض آباد منجر شده است و با سیاست ها و راهکارهای نادرست و بدون در نظر گرفتن مشارکت ساکنین انجام گرفته که به نوسازی محله دست نیافته است و این مداخلات نه تنها نتوانسته به نوسازی محله دست پیدا کند بلکه آسیبهایی را بر جای گذاشته است

Keywords:

بافت فرسوده , بهسازی و نوسازی , کرمانشاه , فیض آباد