بررسی استفاده از MEOR در ازدیاد برداشت از مخازن نفت در ایران

آلودگی نفتی یکی از خطرات جدی تهدیدکننده محیط زیست و موجودات زنده است. حل این معظل زیست محیطی به روش های گوناگون از دیرباز مورد توجه محققان علوم زیستی بوده است . در طبیعت چاه های نفتی وجود دارد که به علت تزریق آب دیگر قادر به تولید نفت نیستند و یا به اصطلاح غرقاب شده اند. همچنین چاه هایی وجود دارند که به دلیل رسوب ترکیبات آلی و معدنی مسدود شده اند. بنابراین بعد از استخراج اولیه و ثانویه نفت، حدود 80 درصد در چاه ها باقی می ماند. بنابراین روش های مختلفی به منظور استخراج باقی مانده نفت به وجود آمده است ، که یکی از این روش ها ، MEOR می باشد. در این روش به وسیله میکروب های مخصوص و مشخص میزان نفت استخراجی از چاه ها را افزایش می دهند. شرایط فیزیکی نفت مثل دما ، فشار و نمک ، عامل محدود کننده استفاده از MEOR است. از آنجا که شرایط فیزیکی چاه های نفت با هم فرق می کنند نمی توان برای همه آن ها از یک نوع میکروارگانیسم استفاده نمود. روش MEOR به طور چشمگیری محدود به دمای حداکثر 80 درجه است . انواع باکتری های مورد استفاده در MEOR ، سودوموناس ، میکروکوکوس ، کلستریدیوم ، انتروباکتریاسه ، اشرشیاکلی ، مایکوباکتریوم ، لوکونوستوک ، باسیلوس لینکنی فرمیس می باشند. یکی از روش های جدید برای رفع این آلودگی ها استفاده از باکتری های نفت خوار است که در کشور ما نیز این باکتری ها جداسازی شده اند. این باکتری ها قادرند مواد ترکیبات نفتی را تا 100٪ به بیومس میکروبی و گاز کربنیک تبدیل کنند. در صورتی که بهترین سویه های جدا شده در آلمان تنها 80 درصد قادرند این کار را انجام دهند. میکروب های خورنده نفت می توانند میادین قدیمی نفتی را احیا نمایند . در این مقاله استفاده از میکروب ها برای افزایش برداشت از میادین هیدروکربنی بررسی می شود.

Keywords:

آلودگی نفتی , MEOR , مخازن نفت , باکتری , ایران