ایمنی سازی بافت های فرسوده شهری (مورد مطالعه: مناطق با خطر پذیری بالا در تهران)

وقوع زمین لرزهای متوالی در کشور به دلیل قرار گیر ی ایران بر روی کمربند زلزله خسارت های جانی و مالی زیادی به همراه داشته است. این ویرانی ها را باید در عدم توجه به ساخت و سازهای مقاوم و بافت های فرسوده جستجو کرد.امروزه قریب به 50 درصد از واحدهای مسکونی بافت های قدیمی کلانشهر تهران به دلیل عدم رعایتمسائل فنی ساختمان سازی و کاربرد مصالح کم دوام و بی دوام، در مقابل سوانح طبیعی و در راس آن زلزله بسیار آسیب پذیر می باشند این کلانشهر با مشکل وجود 817 قطعه یا بلوک بافت فرسوده شهری همراه است که بر این اساس ایمن سازی بافت های فرسوده شهری، ضرورتی انکار ناپذیر است. هدف این پژوهش اولویت بخشی به ایمن سازی بافت فرسوده مناطقی از تهران است،که دارای خطر پذیری بالای زلزله هستند. برای تحقق این امر در چارچوب روش توصیفی تحلیلی ابتدا مناطقی از تهران که دارای خطر پذیریبالا نسبت به مدل گسل های ری، گسل شمال تهران و مدل گسل شناور هستند، با بهره گیری از مدل ارزیابی چند معیاره و تصمیم گیری Vikor به اولویت بخشی ایمن سازی بافت های فرسوده این مناطق بر اساس شاخص های کالبدی ریز دانگی، ناپایداری و نفوذناپذیری پرداخته می شود.و در پایان با توجه به شاخص های کالبدی مطروحهچگونگی مداخله(بهسازی، نوسازی،بازسازی) در بافت فرسوده منطقه مورد مطالعه مشخص می شود.