تأثیر به کارگیری روش های نوین آبیاری در توسعه ی پایدار کشاورزی مطالعه ی موردی: دهستان جره

کمبود و کاهش تدریجی منابع آب با کیفیت مناسب از مهمترین عوامل محدود کنندهی تولیدات کشاورزی در ایران است. از این رو استفادهی بهینه از منابع آب و افزایش راندمان مصرف آن از ضروریات بخش کشاورزی محسوب می شود. در این خصوصبکارگیری سامانههای آبیاری تحت فشار به عنوان گزینهای مناسب به جای روشهای سنتی قابل توصیه است. این تحقیق با هدف شناسایی و تحلیل اقتصادی و اجتماعی سامانههای آبیاری تحت فشار در دهستان جره از بخش جره و بالاده شهرستانکازرون صورت گرفته است. از نظر هدف، پژوهش حاضر از نوع کاربردی می باشد و از نظر ماهیت و روش، از نوع توصیفی-تحلیلی و پیمایشی است. جامعهی آماری این تحقیق کشاورزان اجرا کنندهی روشهای نوین آبیاری می باشد. روش نمونه گیری در این پژوهش احتمالی طبقه بندی شده است. نمونهی مورد مطالعه شامل 051 بهره بردار می باشد. روایی پرسشنامه از طریقمشاوره با اعضای هیئت علمی دانشگاه اصفهان و کارشناسان جهاد کشاورزی بعد از چند مرحله اصلاح و بازنگری بدست آمد.پایایی ابزار پژوهش نیز با انجام آزمون مقدماتی از طریق تکمیل 01 پرسشنامه مورد تأیید قرار گرفت و ضریب آلفای کرونباخ α برای جامعهی کشاورزان اجرا کنندهی روشهای نوین آبیاری0/946 محاسبه شد. تحلیل یافتهها با استفاده از نرم افزارSPSSصورت گرفته است. نتایج تحقیق نشان دهندهی وجود رابطهی معنادار بین به کارگیری روشهای نوین آبیاری با افزایش بهرهوری منابع آب، کاهش مهاجرت روستاییان، افزایش درآمد و کاهش هزینههای درآمد روستاییان می باشد. بین عوامل اقتصادی و اجتماعی با اجرای روشهای نوین آبیاری نیز رابطهی معناداری وجود دارد.

Keywords:

توسعهی پایدار , توسعهی پایدار کشاورزی , آبیاری , روشهای نوین آبیاری