توسعه شهری مبتنی برحمل و نقل عمومی محور tod و اتوبوسیBTODمطالعه موردی شهر همدان

ساختن حمل و نقل اتوبوسی با شکلی مناسب درBTOD بر حسب توسعه عملکرد عملیاتی و عملی حمل و نقل اتوبوس، افزایش تصویر خارجی آن و خدمات بیشتر به مسافرین اتوبوس را مورد هدف قرار داده است. وجود ایستگاه های اتوبوسبه عنوان میدان جاذبه ای عمل می کند که به رشد انواع کاربری ها در محدوده پیرامون و حوزه نفوذ ایستگاه ها منجر می شود به دلیل نبود برنامه ریزی، این رشد به آشفتگی محیطی و نداشتن کارایی بهینه انواع کاربری ها جهت ارایهخدمات می انجامد. رویکرد اساسی برای ساماندهی کاربری زمین ها، رویکرد توسعه حمل و نقل محور است. بدنه اصلیاین رویکرد از خطوط حمل و نقل تشکیل شده است که بر جابجایی جمعیت و خدمات تاثیر زیادی دارد در امتداد این مسیر کاربری های مختلط با تراکم های بالا قرار می گیرد. ساختار اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی جامعه ایران با توجه به ناکارامد بودن سایر راه حل ها آماده پذیرش مفهوم توسعه حمل ونقل همگانی محورTOD بعنوان جریان اصلی زندگی شهری است. توسعه حمل و نقل همگانی محور با اختلاط کاربری ها و اولویت دادن به حرکت پیاده و نیز حمل و نقل عمومی، در پی کوتاه کردن سفرهای درون شهری و همچنین کاهش استفاده از اتومبیل شخصی و نیز خسارت های واردهاز آن می باشد. توسعه حمل و نقل عمومی محور بعنوان ابزار مدیریت تقاضای سفر یک راه حل بالقوه را برای اصلاح این عدم تعادل پیشنهاد می کند. چنین راه حلی اگر بطور مناسب برنامه ریزی شود می تواند نتایج پایدار بسیار بلند مدتیداشته باشد که به کاهش نشر گازهای گلخانه ای کمک می کند. در این پژوهش سعی شده است با توجه به اصول توسعه مبتنی برحمل و نقل عمومیTODبه بررسی رویکردهای تلفیق کاربری زمین ها و حمل و نقل شهری، نحوه استفاده از زمین ها در راستای اهداف توسعه حمل و نقل عمومی مدار مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است

Keywords:

توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی , حمل و نقل عمومی , اتوبوس , موانع اثربخشی