بررسی تاثیر سطوح مختلف آبیاری بر برخی از صفات مورفولوژیکی ژنوتیپ های جو

تنش خشکی یکی از تنش های مهم و اساسی در صنعت کشاورزی می باشد و به منظور بررسی اثر کمبود آب بر زمان پنجه زنی، تعداد دانه در سنبل، طول پدانکل، تعداد کل پنجه و پنجهبارور در 9 ژنوتیپ جو، آزمایشی بصورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیل انجام گرفت. کرت های اصلی شامل سه سطح آبیاری (1/3 نیاز آبیاری، 2/3 نیاز آبیاری و آبیاری کامل) و کرت های فرعی شامل 9 ژنوتیپ جو (لخت 8، لخت 3، سهند، لخت 4، لخت 7، صحرا، لخت 15 ، لخت 14 و دشت ) بود. نتایج نشان داد که کلیه صفات برای اثر ژنوتیپ های مختلف جو معنی دار شده و همچنین اثر سطوح مختلف آبیاری نیز به جز صفت زمان پنجه زنی، برای بقیه صفات به صورت معنی دار به دست آمد. مقایسه میانگین ها نشان داد که در سطوح آبیاری کامل ژنوتیپ های لخت 4 و لخت 14 و در سطوح 1/3 دشت به ترتیب بیشترین و کمترین تعداد دانه در سنبله را به خود اختصاص دادند. در سطوح آبیاری کامل ژنوتیپ سهند و در سطح آبیاری 1/3 نیز ژنوتیپ لخت 3 به ترتیب بیشترین و کمترین پنجه کل را داشتند. بیشترین پنجه بارور در آبیاری کامل، ژنوتیپ لخت 8 و سهند و کمترین مقدار این صفت در سطح 1/3 آبیاری و ژنوتیپ لخت 15 مشاهده گردید. ژنوتیپ لخت 7 با سطح 1/3 آبیاری و لخت 3 با سطح آبیاری 1/3 بترتیب کمترین و بیشترین زمان پنجه زنی را داشتند. در صفت طول پدانکل، ژنوتیپ سهند با آبیاری کامل و ژنوتیپ لخت 14 با سطح 1/3 آبیاری به ترتیب بیشترین و کمترین مقدار را دارا بودند. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که با شرایط این تحقیق، ژنوتیپ سهند برای شرایط آبیاری کامل مناسب بوده و ژنوتیپ لخت 7 در سطح 1/3 آبیاری، مناسب تر بوده و مقاومت بیشتری نسبت به تنش خشکی، در مقایسه با بقیه ژنوتیپ های مورد بررسی داشته است.

Keywords:

جو , سطوح مختلف آبیاری , تعداد دانه در سنبل