بررسی روشهای کاهش زمان توقف قطار در ایستگاههای شبکه حمل و نقل ریلی درون شهری، از طریق بهینه سازی عوامل تاثیرگذار بر زمان سوار و پیاده شدن مسافران در سکوهای مسافری مطالعه موردی قطار شهری تهران

یکی از نکات مهم در ارزیابی کیفیت خدمات حمل و نقل عمومی ریلی درون شهری، سرعت و قابلیت اطمینان آن است که به عنوان دو جنبه کیفی برای قطار شهری مزیت رقابتی پایدار ایجاد می کند. از طرفی زمان توقف قطار بر روی سکو، به عنوانرکن اصلی کیفیت در سرعت و اطمینان ؛ شامل زمان سوار و پیاده شدن مسافران از قطار تا زمانی است که دربهای قطار به طور کامل بسته شده و قطار پس از بسته شدن دربها آماده شتاب گیری و ترک ایستگاه می شود. این زمان بوسیله عوامل مختلفی در شبکه ریلی تحت تاثیر قرار می گیرد که در این مقاله به طور کامل به آنها پرداخته می شود، هرچند در عملیات راهبریقطارها هر یک از سیستم های هدایت و راهبری، بسته به نوع فن اوری و با توجه به شبکه ای که به آن سرویس میدهند، دارای فلسفه عملیاتی خاص آن شبکه هستند، اما به هر حال استقبال گسترده شهروندان از شبکه حمل و نقل ریلی درون شهری به منظور انجام سفرهای درون شهری در بسیاری از شهرهای جهان کارایی شبکه ریلی را به نوعی تحت تاثیر قرار داده است. دراین مقاله ضمن بیان رهیافت های مختلف بهبود ظرفیت شبکه ریلی از طریق بهینه سازی زمان توقف قطار در ایستگاه ها، برخی روش های عملیاتی در شبکه های مختلف ریلی جهان مورد بررسی قرار گرفته است و در نهایت متناسب با شرایط قطار شهری تهران پیشنهادهای مناسب جهت بهینه سازی زمان توقف قطار از طریق مدیریت زمان سوار و پیاده شدن مسافران در سکوهای ایستگاه ارایه شده است

Keywords:

شبکه حمل و نقل ریلی درون شهری , قطار , زمان توقف , زمان سوار و پیاده شدن مسافران , سکوی مسافری