رابطه بین سبک رهبری مدیران با خلاقیت کارکنان دانشگاه الزهرا تهران با توجه به نقش میانجی فرهنگ سازمانی

این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین سبک رهبری مدیران با خلاقیت کارکنان دانشگاه الزهرا تهران با توجه به نقش میانجی فرهنگ سازمانی در سال 1393 انجام شد. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها توصیفی- پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش شامل 233 نفر از کارکنان دانشگاه الزهرا بود، که با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری تصادفی ساده 146 نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. ابزار اندازه گیری شامل سه پرسشنامه استاندارد سبک رهبری MLQ از باس و اولیو (2000)، خلاقیت تورنس (1959) به نقل از رضایی و منوچهری (1387) و فرهنگ سازمانی دنیسون (2000) بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری و به کمک دو نرم افزار LISREL 8.8و Smart PLS 2 در دو بخش مدل اندازه گیری و بخش ساختاری انجام پذیرفت. در بخش مدل اندازه گیری ویژگی های فنی پرسشنامه بررسی گردید و اصلاحات لازم صورت پذیرفت و در بخش ساختاری، ضرایب ساختاری مدل برای بررسی فرضیه های پژوهش مورد استفاده قرار گرفتند. یافته ها نشان دهنده تأثیر مثبت و معنادار سبک رهبری مدیران بر خلاقیت کارکنان بود. همچنین یافته ها نشان داد که در رابطه بین سبک رهبری مدیران با خلاقیت کارکنان دانشگاه الزهرا فرهنگ سازمانی نقش میانجی دارد.

Keywords:

سبک رهبری , خلاقیت , فرهنگ سازمانی , کارکنان دانشگاه