پهنه بندی مخاطرات جاده ای بر اساس فاکتورهای زمین شناسی و توپوگرافی با استفاده از تلفیق مدل منطق فازی و سیستم اطلاعات جغرافیایی مطالعه موردی:محور سنندج_دیواندره

راه های ارتباطی برون شهری در مناطق کوهستانی همیشه تحت تاثیر عوامل طبیعی بویژه عوامل زمین شناسی وتوپوگرافی محل بوده است. تاثیر غیر مستقیم برخی از این عوامل منجر به ایجاد محدودیت هائی می شود که ضررهایجانی و مالی را درپی دارد. پهنه بندی مخاطرات مسیرهای ارتباطی برون شهری در مناطق کوهستانی و اتخاذ تدابیر امنیتی در این رابطه می تواند تا حدی از آسیب های ناشی از آن بکاهد. محور ارتباطی سنندج-دیواندره با فاصله 95 کیلومترهمیشه یکی از مسیرهای پر ترددی بوده که محور ارتباطی شمال غرب کشور به جنوب غرب و حتی گلوگاه ارتباطی غرببه شرق نیز می باشد. بنابراین تصادفات جاده ای زیادی در این محور اتفاق می افتد. کوهستانی بودن منطقه و تاثیرات ناشی از زمین شناسی و توپوگرافی از عوامل موثر بر این محور بوده است. امروزه با استفاده از قابلیت مدل ها و تکنیکGISمی توان با در نظر گرفتن عوامل موثر ، شناسائی و ارزیابی را تسهیل بخشید. در این تحقیق با استفاده از تلفیق مدل منطق فازی وGISبا هدف پهنه بندی مخاطراتی مسیر ارتباطی سنندج-دیواندره با توجه به عوامل ناشی از فاکتورهای زمین شناسی و توپوگرافی به شناسائی این عوامل پرداخته ایم. در روش کار بعد از تهیه لایه های رستری در محیطGISمراحل رتبه بندی و تعیین مجموعه های فازی هر یک از عوامل تاثیر گذار انجام گرفته سپس با عملیات هم پوشانی تمامی لایه های مورد نظر با استفاده از تحلیلCalculate Rasterنقشه تناسب ایجاد شده و در نهایت طبقه بندی نقشه نهایی با توجه به شناسائی مسیرهای پرخطر و کم خطر محور ارتباطی در 5 کلاس صورت گرفته است . نتایج تحقیق نشان می دهد که 37 درصد منطقه در پهنه ی مخاطراتی زیاد و خیلی زیاد قرار گرفته و تاثیر شیب و ارتفاع در این راستا بیشتر از سایر عوامل بوده است